 |
رواية الأنصاري الفصل التاسع بقلم أماني السيد
محمد: طلع فتح الباب
وقفت نسمه بصدمه بابا
محمد: راح عليها بسرعه ومسكها من شعرها ايوه ابوكى يا فاجره فاكرانى مش هعرف اوصلك يا بنت الكل*ب ضربها بالقلم الظاهر انى معرفتش اربيكى ... امشى قدامى... بتتجوزى من ورايا ... شدها من شعرها تانى ... يا فاجره ... وضربها قلم كمان
نسمه: بعياط ..... بابا والنبى متعملش كدا ... انت فاهم غلط
محمد: بقرف ... هبدها على الأرض شعرت أن عظامها كُسرت .... كان لسه هينقض عليها
كان الرجال مسكوه
كانت نسمه ملقيه على الأرض .. الدماء تسيل من فمها ولا تستطيع التحرك
محمد: بغضب .. سيبونى .. سيبونى عليها انتو مين
دخل ياسين جرى على نسمه بغضب حارق.. رأى نسمه ملقيه على الأرض
صرخ نسمه ..جرى عليها .. عدلها ولاحظ شعرها جاب شال وحطه عليها وقف بغضب
محمد: بغضب ... اتجوزتها من ورايا ... خلى الكلاب دول يسيبونى
ياسين: انت ازاى تضرب مراتى بالطريقه دى
محمد: بغضب ... كمان بتقولها قدامى
ياسين: سيبوه
محمد: فلت بغضب وكان رايح على نسمه
نسمه: بخوف زحفت خلف ياسين
ياسين: وقف قدامه بغضب ... انت عارف لولا أنك أبوها كنت عملت اى
محمد: بغضب كنت عملت اى ها ... دى بنتى اوعى كدا خلينى اخد بنتى ... فكرك انى مصدق الكلام الفارغ اللى بيتقال .. انت متجوزتهاش .. انا عارف انت بتقول كدا علشان ماخدهاش
ياسين: بصله ببرود وطلع من جيبه قسيمه جواز .. خد لو مش مصدق
محمد: مسك القسيمه بغضب .... حطيتى رأسى فى الطين يا بنت الكلب يا فااااجره وكان عايز يروح لها
ياسين: مسكه بغضب .... لو سمحت انا لحد دلوقتى انا بتعامل باحترام
دخلت مريم بتجرى .. بنتى .. حضنت نسمه بعياط
نسمه: انكمشت على نفسها كانت تبكى
مريم: بصتلها بدموع ... نسمه .. انا ..انا اسفه يا نسمه عارفه انى ظلمتك كتير بس سامحينى يا بنتى
محمد: بغضب ... راح لمريم ومسكها من دراعها قومى ... انتى بتقولى اى انتى عارفه عملت اى دى اتجوزت تربيتك يا هانم
مريم : بدموع ... لا يا محمد ... احنا ظلمنهاكتير انا مش هسيب بنتى
محمد: بصلها بغضب... طيب يا مريم لو قعدتىهنا ومشتيش قدامى دلوقتى تبقى طالق
مريم: بصتله بشده ..، لى يا محمد دى بنتك
محمد: انا مليش بنات ... انا بنتى ماتت من ساعه ما مشت .... حطت رأسى فى الطين ... مبقاش ليا بنات
مريم: بصتلها بدموع..... وقفت .. نسمه انا اسفه يا بنتى سامحينى ..
نسمه: رفعت رأسها بدموع .. حست انها صادقه ... وحضنتها
محمد: انا قولت اى يا مريم
مريم: بصت لنسمه ... خدى بالك على نفسك يا حبيبتى ونزلت
دخل عصام: انت بتقول اى يا عمى... انت مصدق الكذبه دى
قرب ياسين عليه ببطئ
احس عصام بخوف
ياسين: ابتسم له... شكلك محرمتش يعنى اللى فى وشك ده ودراعك محذركش من حاجه
عصام: بغضب ... انا مش هسيبكو فى حالكو يا ياسين
ياسين: ضحك بصوت عالى ... ورينى عرض كتافك.. يلا يا حبيبى
عصام: بغضب .. ماشى ... ماشى يا نسمه
نزل محمد: لقى ماجد قاعد بنظره مخيفه
محمد: بتوتر احس بحجم المشكله التى وضع فيها نفسه
ماجد: قام وقف ... تعالى يا محمد عايزك .. ودخل المكتب
بص محمد: بتوتر لمريم .. روحى انتى وعصام وانا جاى وراكو
مريم: بس
محمد: قولت روحو
دخل محمد بجمود
ماجد: تعالى هنا يا محمد
محمد: نعم
ماجد: قال بغضب.. انت عارف انت عملت اى يا محمد انهارده
محمد: حضرتك عارف انها بنتى يا باشا
ماجد: هبدعلى المكتب وده يديك الحق انك تدخل بيتى بالطريقه دى
محمد: بغضب... ومين اداك الحق انك تجوز بنتى لابنكمن غير موافقتى
ماجد: شكلك اخدت عليا جامد يا محمد .. بس انت عارف انا ممكن اعمل فيك اى
محمد: بلع ريقه ... انا ... انا .. اصلا مبقاش ليا حاجه هنا اوعدك يا باشا انك مش هتشوفنى تانى
ماجد: اتمنى
ياسين: قوم نسمه بقلق .. انتى كويسه يا نسمه
نسمه: كانت تبكى .. انا اسفه
ياسين: اسفه على اى بس يا نسمه
نسمه: سببتلكو مشاكل .. انا من بكره هروح الكليه بتاعتى وهرجع شغلى وهأجر شقه جنب الكليه
ياسين: انتى بتقولى اى يا نسمه انا استحالة اسيبك تمشى من هنا
نسمه: وانا مش هقعد هنا اكتر من كدا يا استاذ ياسين
ياسين: زفر بغضب .. نسمه .. استريحى دلوقتى ونتكلم بعدين .. ومشى بغضب
نسمه: بكت بانهيار ... كانت تكتم صوتها فى المخده .. حست بجسمها منهك صداع فى رأسها... كانت تبكى ..
ياسين: كان واقف برا .. وسامع صوت عياطها.. كانه من يبكى .. يريد الدخول .. لكن شئ ما يمنعه ....
طلعت فاطمه : اى يا ابنى هى كويسه
ياسين: للاسف لا يا امى.. أبوها الجاحدضربها جامد معلش ادخلى اطمنى عليها ونامى معاها معلش
فاطمه : ماشى يا ابنى
مشى ياسين
دخلت فاطمه : نسمه حبيبتى
نسمه: رفعت رأسها كانت الدموع تسيل من عينيها بغزارة وعيونها كانت حمراء
فاطمه: اهدى يا حبيبتى واخدتها فى حضنها
نسمه : حضنتها جامد .. انا مش قادره تعبت خلاص انا .. انا تعبانه اوى
فاطمه: شددت على حضنها .. بس .. بس يا حبيبتى اهدى
عند ياسين
دخل اسر : وجد ياسين يقف فى البلكونه وكان بجانبه ثلاث فناجين القهوة والرابع فى يده .. مين مزعلك يا باشا
ياسين : نظر له بحزن .. انت جيت
اسر: مالك بس يا ابنى اى اللى حصل
ياسين: ابوها جه انهارده
اسر: بصدمه.. نسمه .. اكيد بتهزر
ياسين: ومصممه تمشى بكره
اسر: بصله بابتسامه ونكزه زعلان
ياسيه: مش وقتك خالص يا اسر
اسر: انت بتكابر لى انا مش فاهم
ياسين: اتنهد بغضب .. ايوه حبتهايا اسر ومش هقدر مشوفهاش قدامى .. دى حاجه غصب عنى انا من ساعه ماشوفتها وانا اصلا حبتها مش عارف ازاى بس اللى حصل
اسر: بصله بشده... وابتسم .. ايوه كدا احبك وانت صريح
ياسين: مسكه من هدومه .. صدق بالله لو عرفت انك قولت لحد انت عارف هعمل فيك اى
اسر: رفع ايده الاتنين .. على اى يا عم... مصر كلها هتعرف
ياسين: انت عارف
اسر: خلاص ... خلاص .. بهزر يا عم
تانى يوم
نسمه: قامت لبست وكانت نازله على السلم
اسر: لابسه رايحه فين يا نسمه
نسمه: انا كلمت صاحبتى تسنيم وشافتلى شقه على قدى جنب الكليه وهرجع شغلى عادى
ياسين: كان يمسك المعلقه جامد حتى بانت مفاصله
فاطمه: انتى بتقولى اى يا نسمه
نسمه: انا متشكره اوى انكو استضفتونى عندكو انا بجد حسيت معاكو اللى محستهوش مع عيلتى بس انا لازم امشى
ماجد: مينفعش يا بنتى .. اهلك مش هيسيبوكى فى حالك وبالذات عصام ده
نسمه: متقلقش يا عمو .. هوا صدق ان ياسين.. قصدى استاذ ياسين انه متجوزنى لما شاف الورقه
ياسين: لم يحتمل .. مفيش خروج يا نسمه
الكل بصله بدهشة
نسمه: انا مقدره خوف حضرتك عليا .. بس انا ..
قاطعها ياسين:بغضب انتى سمعتينى انا قولت اى
نسمه: حست بالخوف ... بس انا لازم امشى وكانت متجه نحو الباب
اسر: مال على ياسين.. ممكن تهدى
ياسين: قام وقف.... وناادى... نسمه
نسمه: بتوتر.. انا قولت لحد كدا كفايه وانا لازم امشى
ياسين: وانا قولت مش هتمشى
نسمه: سابته... وكانت خارجه
ياسين: شدها من دراعها تعالى هنا.. قولتلك مفيش مشى يا نسمه .. لو على الكليه انا ممكن اجبلك الدكاتره لحد هنا ..لو مش عايزه انا هوديكى كل يوم واجيبك
نسمه: وانا مش صغيرها .. انا كبيره بما فيه الكفاية انى اخد بالى من نفسى
ياسين: شكل كلامى مش بيتسمع.... شالها على كتفه وطلع بيها
نسمه: بصدمه وحرج ... انت بتعمل اى نزلنى
ياسين: انا قولتلك كتير وانتى مش بتسمعى الكلام ... دخلها الاوضه ..
نسمه: انت بتعمل اى سيبنى لو سمحت يا ياسين
ياسين: برفعه حاجب.. دلوقتى اسمى طلع من غير استاذ
نسمه: بتوتر .. ممكن متوهش فى الموضوع
ياسين: عايزه اى يا نسمه ... هااا .. عايزانى اخسرك زى ما خسرت اختى .. عايزه اى ردى عليا بس خدى بالك انا مش هسمحلك يا نسمه سامعاانى
نسمه: بصتله بشده .. انت بتقول اى
ياسين: هوا انا بتكلم هندى.. اللى سمعتيه يا روحى يلا ريحى كدا علشان من بكره هتروحى الكليه زى ما انتى عايزه ... يلا انا مش حارمكمن حاجه .. وطلع
وقفل الباب...
نسمه: كانت واقفه مصدومه .... خبطت على الباب.. ياسين علشان خاطرى انت بتهزر اكيد افتح
ياسين: مش هسيبك تمشى يا نسمه سامعاانى
قعدت نسمه مش مصدقه اللى سمعته لوهله كانت متضايقة.. لكن ضحكت على ذلك المختل
ياسين: استوعب هوا عمل اى .. نزل بتوتر مستعد لكل الأسئله نزل وجد الجميع يبتسم وينظرون إليه
ياسين: انا .... انا بس خايف .. ع.عليها علشان عصام مش اكتر
اسر: كداب يا جماعه ..، ابنكو حب نسمه
ياسين:نظر له نظره اخافته
اسر : الدليل كمان يا جماعه اهو وطلع تليفونه وكان مسجل لياسين وهوا بيعترف
ياسين: كان بيكزعلى سنانه ... اسر
اسر: السلام عليكم بقى وطلع يجرى
ياسين: كان ماشى وراه
ماجد : ياسين
ياسين: رجع بتوتر.... ايوه يا بابا
ماجد: اجوزهالك يا ياسين
ياسين: وقف بصدمه ... لم يكن يعرف بماذا يجيب ... كان يلعن اسر فى سره
