 |
رواية خفايا القدر الفصل الثامن والعشرون بقلم سماح منصور
فجاه بتفتح عنيها تلاقي حازم حضنها ونايم
غزل بتصوت
حازم بيتفزع وبيتخض انها صحيت
ييونس بيفتح الباب
يونس : انت بتعمل ايه يا حيوان ابعد عنها وبيمسكه من هدومه
حازم : انت غبي فاكر اني ممكن اذيها
يونس : امال بتعمل ايه هنا
حازم : نايم جمبها انت عارف اني بحبها وبعشقها
يونس بيضربه بوكس
حازم : اهدي انا مش عايز اتغابي عليك
يونس : اخرج بره الاوضه بتديها منوم عشان تدخل تنام جمبها
غزل بتبقي مصدومه وساكته وبتفكر هل هو اعتدي عليها وانها مبقتش بنت ومش قادره تتكلم
ببتجمع للبيت كله علي صوتهم وفجاه بيدخل ادم بيمسك حازم ويضرب فيه
ادم : كنت متاكد انك ورا اللي بيحصلها بتديها منوم يا حيوان وبتقرب منها وبيضرب فيه جامد الكل يبقي مشتغرب ازاي حازم مش قادر يفك نفسه من ادم اللي بيضرب فيه بغل
غزل مامتها حضنها وغزل مش بتتكلم
يونس بيبص علي غزل متوقع انه بتبكي عشان يطمنها استغرب انها مصدومه ومش بتنطق
بيجري ويشدها لانه مش عايزه تخش في صدمه
يونس. غزل غزل طلعي صوت قومي اضربيه
غزل :
يونس : حبيبتي عشان خاطري عيطي صوتي
غزل :
يونس : متخافيش منه مش هيقدر يعملك حاجه
غزل :
يونس : حقك عليه انا معرفتش احميكي منهم انا هاخدك واسافر
غزل :
يونس بيبدا يمسك غزل ويهزها جامد عشان تتكلم او تعيط: غزل غزل فوقي
ادم بسيب حازم وبيروح ناحييه غزل: مالها في ايه
يونس : مش بتنطق
ادم : غزل اتكلمي يا غزل صرخي اضربي
ادم : سيبها يا يونس هي طول عمرها ضعيفه ومش هتعرف تعيش من غير حد يحميها دي اضعف انسانه انا شوفتها
يونس : ادم انت بتقول ايه
ادم : ايوه لو وحده قويه كانت ضربته ودافعت عن نفسها
عمار بيمسك غزل ويضربها بالقلم
الكل بيتصدم
عمار : فوقي يا غزل
غزل القلم فوقها وقعدت تعيط
عمار خدها في حضنه : اهدي يا حبيبتي انت اسف انهي عملت كده بس كنت عايزك تفوقي
غزل : بابا انا عايزه ارح للدكتوره
يونس : انتي تعبانه خاسه بايه
غزل : لا انا عايز اتاكد ان الحيوان ده معملش فيه حاجه
حازم بيقرب من غزل ادم بيمنعه
ادم : لو قربت منها خطوه موتك علي ايدي
حازم : انا استحاله اذيكي يا غزل انت حب عمري وعمري ما ارضي اني اكسرك انا محبتش في الدنيا قدك انتي نور عيني يا غزل
ادم : ببضريه تاني : اياك تنطق اسمها تاني مفيش حد بيعمل كده في حد بيحبهز
غزل : يونس ممكن تاخدني علي شقتك انت استحاله ابات هنا
ادم : لا مش هتباتي هنا يونس انا هجيب الماذون
يونس : ايه اللي بتقوله ده
ادم : انا استحاله اسيبها بعيد عني انا هعرف احميها منه
عمار : انت تقصد اننا مش عارفين نحمي بنتنا
ادم : لا طبعا مقصدتش بس مش هبينوا عشان خاطر جدو حمزه
غزل : انا موافقه
يونس : ليه يا غزل انتي مش شايفه اني مش هقدر احميكي
غزل : لا طلعا واثقه فيك
عمار : غزل هتروح شقه يونس وزي ما بابا قال الفرح وكتب الكتاب الأسبوع الجي ولما بابا يسال غزل سافرت الساحل عشان تريح وتفكر كويس
وفعلا ماماها بتجهز هدومها وبتروح هي يونس ومامتها علي شقه يونس
يونس : انتي كويس يا غزل
غزل : لا مش كويسه انا مرعوبه يكون اذاني عشان خاطري نروح لدكتور نطمن
يونس : بس انا واثق فيكي يا حبيبتي
غزل : انا ببقي زي المتخدره يا يونس هو ليه يعمل كده انا طول عمري بحس انه زيك اخويا اللي بيحميني يبقي ياذيني
بسكت وبعدبن بتكمل : هو انت عرفت ازاي
يونس : ميار كانت بتحكي لادم خد الدوا ده وعرف انه منوم وفيه نشبه مخدر عاليه جدا فقلق عليكي لدرجه انه كان قاعد قدام الفيلا و كل شويه يرن عليه ولما لاقني مودتش عليه طلع بس هو أصلا كان شاكك ان حازم ده وراه حاجه وقلق اكتو لما سمع كلامه مع مراته بتقول طبعا عشان غزل موجوده طولت ومرجعنش لكن غزل لكا متبقاش موجود ترجع بسرعه عشان كده قرر انه هيتجوزك
غزل : بس انا مش قادره افهمه هو ليه بيعمل معاياه كده
يونس : هو بيحبك بس خايف يعترف وانا مش عارف السبب قومي نامي شويه انتي تعبتي النهارده
غزل بتحاول تنام مش عارفه وبتفكر في ادم بتقرر تكلمه
غزل : بس اكيد نايم خلاص هبعتله رساله
ادم قاعد في العربيه قدام شقه يونس بيلاقي رساله من غزل
شكرا
ادم بيتصل بيها
ادم : انت كويسه يا غزل
غزل : اه كويسه اسفه لو صحيت
ادم : انا مش نايم انتي منمتيش ليه
غزل : بصراحه خايفه
ادم : خايفه من ايه
غزل : مش عارفه بس خايف منه
ادم : انا ويونس جمبك متقلقيش وعشان تطمني انا تحت الشقه في العربيه شويه وهكلمك تاني متناميش
غزل : حاضر
ادم بيتصل بيها تاني
غرل : ادم
ادم : عيونه قومي افتحي باب الشقه و خدي اللي علي الباب
غزل : هو ايه اللي علي الباب
ادم : اسمعي الكلام
غزل : حاضر
بتروح تفتح الباب تلاقي بوكس تفتحه مليان شكولاته وشيبسي وحاجات كتتتير اوووي
غزل : ده ليه
ادم : لا ليونس
غزل بتضحك
ادم : ايوه كده كان فين الضحكه دي من الصبح
غزل : هي ضحكتي مهمه عندك
ادم : اه يا غزل مهمه
غزل : هو انت ليه عايز تتجوزني
ادم : صراحه مش عارف بس عايزاك ابقي مطمن عليكي علطول عارفه انا هخليكي تنزلي معاياه الشغل وانتي وافقتي ليه
غزل : عشان هبقي مع ميار
ادم : بش ميار سنه وهتتجوز وهبقي انا بس
غزل : لا ما هروح معاها
ادم : مش فاهم
غزل : هروح أعيش معاها هي ومروان هو مروان عارف كده من بدري ادم : اللي هو ازاي مش فاهم
غزل : مش هما بيمضوا علي كتب الكتاب اه في ورقه هيمضي عليها ان كل لما اعوز ميار او هي مش من حقه انه يرفض انت عارف لما كنت زعلانه منه كنت بكلمه عشان اطمن عليها
ادم : هو ساكتلك ليه
غزل : لا ما هو مفيش راجل بيحب النكد انا كنت بخليها تقلب عليه وتفضل مخصماه لحد ما يصالحني فا اللي هيتجوزنا لازم يعمل حساب اننا مع بعض وبما انك اخوها يعني مش هبعد عنها
ادم : قومي نامي يا غزل ومتكليش الشكولاته عشان هاخدها الصبح
غزل : ايه مالك اتحولت ليه انا مش عارف انت مالك
ادم : سلام وعشان متخافيش انا مش همشي هفضل تحت لحد الصبح
غزل بتعصب وتقوم تنزل بترنج البيت
وهي نازله بتروح علي عربيته في شابين بيشوفها
الشاب : الجميل رايح فين
غزل : وانت مالك يلا خليك في حالك
الشاب : لا وبتخربشي كمان يا قطه
غزل : لا احترم نفسك اقسم بالله امدي ايدي عليك
ادم بيسمع صوت غزل بيبص يلقيها نازله بالترنج والشباب بتعكسها بيتعصب وبيروحلها
ادم بيزق الشاب بيمسك ايد غزل : انتي ايه اللي نزلك من البيت ولا كمان بالترنج واضح انك اتجننتي خالص وهتجننني قريب
غزل : انت بتزعقلي ليه
الشاب : لو مش لازمك تلزمنا
ادم بيضرب الشاب : دي مراتي يا حيوان
غزل : لا انا مش مراته
ادم : اخرسي يا غزل وانت امشي من قداني بدام ما اطلع عصبيتي عليكوا
الشاب لصاحبه : امشي يا عم
ادم بيشد غزل ويركبها العربيه بالعافيه
غزل : سيب ايدي بتوجعني
ادم : اخرسي الا والله همد ايدي عليكي وانا ماسك نفسي
غزل سكتت و بدات دموعها تنزل
ادم بيشوف دموعها
ادم : انا اسف يا غزل حقك عليه بس خايف عليكي لو مكنتش خد بالي كنتي هتعملي ايه لو خدروكي كنت هتعملي ايه فكري يا روحي
غزل : مش انت زعلت مني وانا مش عارفه زعلت ليه
ادم : يعني لما تقولي انا هتجوزك عشان ميار يبقي ايه
غزل : لا والله وانت لما تقولي ان عايزني جمبك عشان ابقي مطمنر زي لعبه او كرسي المفروض اقولك ايه
ادم : انا مقصدتش كده
فزل : امال تقصد ايه بتكلمني كاني بدله جديده وهتاخدها البيت والشغل ولما تزهق منها هترميها
ادم : انتي عبيطه انتي شايفني كده
غزل : والله انا مش عارفه ولا قادره افهمك وفعلا تعبتني
ادم : انا اللي تعبتك انا من ساعه لما دخلتي حياتي وانا مصايب مش بتخلص من كنان اللي طلع سليم ل حازم مين اللي تعب
غزل : انت اسفه جدا ومحدش جبرك علي حاجه وياريت تنسي
ادم : هو بالسهوله دي
غزل : امال انت عايز ايه ممكن اسافر واسيبلك البلد كلها
ادم : انتي مش هتبعدي عني انتي فاهمه انا مقدرش أعيش من غيرك
غزل : ليه متقدرش تعيش من غيرك انا مش فاهمه هو كلام وخلاص
ادم : لا يا غزل مش كلام انا بحبك يا غزل انتي مش عارفه انتي عملتي في قلبي من ساعه لما امي سابتني عشان تتجوز واحد تاني وانا قفلت قلبي ولغيته خالص مجرد سبب عشان أعيش عارفه يعني ايه أكون حابسه في اوضه ضالمه وأول لما تشوفك عيني احس بيه بعد ١٢ سنه ولا كل ما اجرحك بكلامي احس بوجع عمري ما حسيت بيه ولا لما زين يقرب منك كنت بموت انت قولت استحاله احب حد عشان خايف يسيبني زيها بس انتي كل حاجه فيكي مختلفه يا غزل بحب قربك بحب شقاوتك بحب جنونك كنت بجنن ازاي ببقي. عايز اشوف سيف وعايزه جمبي كنت ساعتها هتجنن وكلن نفسي اثبت انك غزل علي رغم العدسات بس كنت حاسس انه انتي ... انتي ممكن تسبيني زيها
غزل : انا مقدرش اسيبك يا ادم لا قلبي رافض يبعد عنك حتي هو اللي نزلني عشان عارف انك زعلان مني بس انت اوعي تسيبني انا قلبي اتعلق بيك يا ادم
ادم : طيب يلا عشان اطلعك البيت عشان محدش يقلق
غزل بكسوف : هو انا نزلت وقفلت الباب نسيت اجيب المفتاح
ادم : نعم هو انتي ازاي متفكريش
غزل : اهو اللي حصل بقي متعصبش علي الفاضي
ادم : خلاص هصحي يونس يفتح الباب عشان مش هتفضلي كده
غزل : ما انا خايفه يونس يزعقلي اني نزلت كده
ادم : يا ريت والله
غزل : انت عاوزه يزعقلي
ادم : صراحه اه ما دموعك السبب مش بقدر اشوفهم بس اقسم بالله لو ما عقلتي
غزل بتشده من هدومه : هتعمل ايه انا مبتهددش ماشي
ادم بيبص لعيونها وشفايفها وبيسرح فيهم
بيفوقوا علي اتصال يونس
ادم : يونس متقلقش غزل معاياه
ادم : خلاص معلش اهدي بس خلاص انا عارف انها غلطت متتعصبش انا هطلع معاها لا متوصلش للضرب
يرنس : مالك يا بني ضرب ايه
ادم : خلاص هي وعدتني مش هتعمل كده تاني
يونس : ماشي وصلت
غزل : هو متعصب اوووي
ادم بتمثيل : اه اووووي
غزل : طيب انت هتجي معاياه تهديه
ادم : لا هطلعك علي الباب وانزل
غزل : لا روحني عن بابا بقي
ادم بيتجنن عشان عايز تروح الفيلا اللي فيها حازم : انزلي يا غزل بدام مضربك انا عايز ترجعي لحازم مش قادر تبعدي عنه
