 |
رواية خفايا القدر الفصل الثامن عشر بقلم سماح منصور
غزل : الو مين
ادم : انا ادم
غزل: النمره غلط
ادم : والله يا غزل لو قفلتي لضربك
غزل : حضرك عايز مين
ادم : بكره هتيجي الشغل
غزل : لا مش هاجي
ادم : يعني انت غزل والنمره مش غلط
غزل : انت عايز ايه دلوقتي
ادم : ممكن اطلب منك طلب
غزل : ايه الادب ده مش متعوده منك علي كده
ادم : انا طول عمري مودب بس انتي تستفزي أي حد صراحه وبعدين انا بكلمك باحترام اتعدللي بقي
غزل :قول عايز ايه انجز
ادم : مفيش فايده فيكي خلاص شكرا مش عايز سلام
غزل : سلام انا هتحايل عليك
وبتقفل
اسراء : غزل انتي خايفه تحبيه صح
غزل : لا انا بكرهه ده مستفز اووووي
اسراء : غريبه لو بتكرهيه مش هتحبي تعصبيه انتي بتبقي مبسوطه لما بيتعصب
غزل : انا بتعصب عشان قال عليه هبله وطفله
اسراء : طيب عيب عشان خاطر ميار ممكن يكون محتاج مساعدتك
غزل بتفكر وهي حاسه انها عايزه تسمع صوته : عشان خاطرك بس
غزل يتتصل
ادم مش بيرد
غزل : شوفتي مش بيرد ده انسان بارد
اسراء : ممكن يكون بيعمل حاجه او معاه تليفون
غزل : ماشي قدامه ربع ساعه لو متصلش قبل لما تتكلم لقيته بيرن
اسراء : ردي
غزل : ايوه عايز ايه
ادم : ايه الجنان ده
غزل : انت اللي مجنون انا عاقله وست العاقلين كمان
ادم : طيب بتتصلي ليه يا ست عاقلين
غزل : مش انت كنت عايز مني خدمه
ادم :متاكد انك هتساعديني يعني
غزل : كل ده عشان خاطر ميار
ادم : عرفتي منين انه عشان خاطر ميار
غزل : انا قولت هساعدك عشان انت اخوها بس
ادم : طيب بصي يا قمري ميار عيد ميلادها بعد اسيوع وانا عايز اعملها حفله وكمان عشان هي مضايقه ان خاطيبها مسافر انا عايز بس تعطليها عندك وهبعتلك فستان خليها تلبسه وهبعتك مكان اللي هنتقابل فيه
غزل : الله بجد عسل اووووي
ادم : عارف اني عسل شكرا
غزل : انا بتكلم علي التفكير مش انت
ادم : انت متعرفيش تقولي كلمه حلوه ابدا
غزل : لا بقول للناس اللي بحبهم
ادم : وانا بتكرهيني
غزل : لا بتعصب منك بس
ادم : امال انا بعصبك انتي بتعملي ايه
غزل : لا انت بضاييقني علطول كل ده عشان هربتني من الحرس ما هما كانوا عايزني اتجوز غصب عنك وانا اسيب كل الناس واقابلك انت
ادم : انا نفسي اضربك علي كلامك ده
غزل : لا مقصدتش كده يعني كاني بجري من بلاعه وانا بجري منها اقع فيها
ادم : يا بت نقي كلامك
غرل : يعني انا بهرب عشان مش اتجوزك اقابلك انتي وانت تساعدني
ادم : اه كده فهمت
غزل : الحمدلله بس غريبه انا اسمع انك زكي بس مش واضح خلاص
ادم : يا رب صبرني
غزل : هو مين هيبقي موجود في عيد ميلادها
ادم : انا وانتي وبابا بس
غزل :ايه ده مش هتقول لميار
ادم : لا كفايه غباء
غزل بتضحك بصوت عالي
ادم : ايه يا بت الضحكه دي متضحكيش كده تاني
غزل : ليه وحشه يعني
ادم : لا حلوه بس اوعي تضحكيها بره اوضتك
غزل : ميار بتقولي كده انت اخوها
ادم : انت مالك شاربه حاجه
غزل : اه شاربه برتقال تاخد شفطه
ادم: روحي نامي يا قمري
غزل : وانت بتكلم مين
ادم : بكلمك
غزل : امال مين قمري دي
ادم : انتي بدلعك
غزل اتكسفت اوووي : يلا باي
ادم : باي
ادم بينام علي السرير بيخط ايديه تحت راسه وبيفكر في غزل وبتخيل عيونها وضحكتها وشفايفها بيتخيل انها نايمه في حضنه وبتضحكله وهو بيلمس شفايفها بشفايفه في قبله رقيقه
ادم لنفسه : ايه اللي بفكر فيه ده ازاي افكر فيها كده ازاي قلبي مسيطر عليه كده انا طول عمري عقلي هو اللي مسيطر علي تفكيري من وقت ما شوفتها وقلبي مسيطر عليه وعلي عقلي انا بعمل عيد ميلاد ميار من عير مساعده من حد ليه قولتلها انا لازم ابعد عنها بعد عيد الميلاد
عند غزل
غزل : انا ليه مبسوطه وانا بعصبه ببقي نفسي اشوف عصبيته والغيره في عنيه ليه عايز يكلمني وليه السنه دي اللي محتاج مساعدتي عشان عيد ميلاد ميار كل سنه ميار بتحكيلي عن مفاجاه عيد ميلاده ليه لما بسمع صوته بحس ضربات قلبي بتبقي سريعه انا لازم ابعد عنه بعد عيد ميلاد ميار
