 |
رواية خفايا القدر الفصل الرابع عشر بقلم سماح منصور
الفصل الرابع عشر
غرل بتنزل عشان تروح الشغل
يونس : رايحه فين يا روحي
غزل : رايحه الشغل يا حبيبي
يونس : وانت بتشتغلي ليه
غزل : ده ادم اخو ميار بساعده بس كمترجمه عشان صفقه كده انا هحضر الاجتماع واجي علطول
غزل احتمال بعد اللي هعمله يطردني اكيد ويبعد عني
يونس : خلي بالك علي نفسك
غزل : حاضر يا قلب اختك
وتركب وميار بتوصلها
ميار : انا مش مسئوله ومش موافقه
غزل : ما تيجي معاياه يا ميرو عشان لو اخوكي اتعصب استخبي وراكي
ميار : انا لو اتعصب هسيبك واجري
غزل : ندله والله
ميار : لا يا حبيبتي بيقولي الجري نص الجدعنه
غزل : ماشي
ميار : مبلاش يا غزل
غزل : خلاص بقي وهتاخر
بتطلع غزل وتروح علي مكتبها والكل مستغرب مين دي
إيهاب : غزل انتي ايه اللي جابك
غزل : ادم المستفز ده هو في غيره مش المفروض اقعد مع حبيبي اللي وصل امبارح
إيهاب: يا بنتي اسكتي ليدخل في أي لحظه ويسمعك
:غزل : اه صح انت معرفتش ان يونس رجع امبارح انت هتروح معاياه عشان تشوف اخوك ماشي وهنعدي نجيب مريم
إيهاب : مريم منمتش بسببك امبارح طول الليل قلقانه عليكي
غزل : انا احسن كثير . هي لما تشوف يونس هتحبه اوووي
إيهاب : غزل يا حبيبتي انا بغير وغيرتي وحشه مريم مش هتحب غيري
غزل بتمسك خده : انت هتغير علي مراتك من اخوك
ادم بيدخل يلاقيها ماسكه خده
ادم بغضب : انتي بتعملي ايه مش اخوكي رجع لمي نفسك شويه
غزل ببرود : وانت مالك أصلا وبعدين لم معاياه يا إيهاب عشان ادم شايفني متبعتره
إيهاب بيضحك
ادم حب يستفزها : يلا يا سيف
غزل : كده ماشي
بتروح علي اوضه الاجتماعات
غزل : يعني مفيش حد جيه
ادم : لسه علي الاجتماع ربع ساعه
غزل : طبب كويس الجو حر
اننا بشهر فبراير واليوم البرد قارس جدا ولكن غزل تريد الانتقام لكن هل منه ام من نفسها
ادم : حر ازاي
غزل بتقلع البلطو وبتبقي لابسه فستان فوق الركبه وكب بيبقي شكلها يجنن
ادم بزهول : ااانتي بتعملي ايه
غزل بعتاد : بجهز عشان الاجتماع
ادم عرف انها بتعمل كده عشان يطردها بيقوم يقفل باب الاجتماعات بالمفتاح
غزل بتوتر : انت بتعمل اه
ادم : انا كمان بجهز عشان محدش يضايقنا
غزل : افتح الباب هصوت
ادم : صوتي يا غزل كلهم هيعزروني ما هو محدش يشوف الاغراء ده كله و...
غزل بخوف : ااانت .. قليييل .. الادب
ادم : لما انتي خايفه بتعملي كده ليه فكرري قبل ما تعملي الحاجه انا ومحترم ومش هعمل فيكي حد تاني ممكن يستغلك يلا البسي البالطو عشان هتبردي
غزل بتكسف : انا مش بردانه
ادم قرب من ودنها بهمس : لو ملبستيش دلوقتي انا مش عارفه ان ممكن اعمل ايه بس الأكيد انت هتزعلي اووووي او ممكن تحبي الله واعلم
غزل بتوتر : اوعي كده مش عارفه اتنفس ايه ساحب الاكسجين من الاوضه
ادم بيضحك : شوفتي قربك مني بيعمل ايه
غزل : مش فاهمه تقصد ايه اتفضل افتح الباب
ادم : الباب متقفلش أصلا مقدرش اقفله عشان محدش يفهمك غلط
غرل : اوووف بقي .... انت بستفزني ليه طيب
ادم : انا جيت جمبك
غرل : مش انت قولتلي انك شايفني سيف
ادم : وانتي يهمك انا شايف ازاي
غزل اتكسفت : لا طبعا بس. بس عشان عشان
ادم بيقلدها : بس بس عشان عشان
غزل : انت رخم ليه
السكرتيره بتخبط
ادم : البسي بسرعه
غزل لسه هتتكلم نظر اليها نظره ارعبتها فاسرعت بارتداء البالطو
ادم : ادخل
السكرتريه : أستاذ عدنان وسنام وصلوا
ادم : هخليهم بتفضلوا
سنام : اهلا مستر ادم
ادم : اهلا انسه سنام
سنام : هو سيف فين
غزل بتدخل وتكلمها بالتركي
غزل : انا غزل
سنام : انتي اللي كان بيدور عليكي كنان هو مختفي من امبارح متعرفيش فين
غزل بتبص لادم بتهمس : كنان فين
ادم : كنان مين
غزل : انت بتهزر صح
ادم : بعد الاجتماع يا غزل
إيهاب بيدخل
غزل بتروح تساله : كنان فين حازم او ادم عملوا فيه ايه
إيهاب : اهدي متخفيش مش هيقربلك تاني
غزل : مكنتش خايفه أصلا فين كنان
إيهاب : بعد الاجتماع يا غزل اهدي
بتبدا تترجم وتفهم ادم العقود وكل الورق المكتوب
سنام : غزل كنان بيحبك بجد كنان يعرفك من زمان و هيحميكي منهم وهينتقم من اللي بعده عنك زمان
غزل : مش فاهمه بيحبني ازاي وهو مشافنيش غير مره واحده وينتقم من مين
سنام: كنان بعت حد بيراقبك وعارف كل اللي حوليكي وعارفه انك كنتي مستخبيه في شقه اخوكي كنان لما بيعوز حاجه هياخدها
غزل : وانا مش لعبه عشان يخدها انا هنقذه منهم بس بلغيه اني مش عايزه اشوفه تاني عشان ميشفش غزل تانيه خالص انتي فاهمه انا هعرف مكانه فين وابلغك تاخديه ويخرج بره مصر عارفه قوليله يبعد احسن
وبتمشي إيهاب وادم مش فاهمين هي بتقول ايه غزل بتلف وتقولها : اه نسيت اقولك اني انا سيف برده
سنام : كنان قالي وانا مصدفتوش
سنام بستاذن وتمشي
ادم بيروح ورا غزل وبيشدها ويدخا مكتبه ويقفل الباب
ادم : ممكن افهم ايه اللي حصل في الاجتماع
غزل : كنان فين
ادم : انا بسالك عن ايه وانتي بتقولي ايه
غزل : انا بسالك كنان عملتوه في ايه حازم موته صح
ادم : موته ازاي يعني اخر يضربه
غزل : لا حازم مش بيضرب حازم بيقتل بس
ادم : اهدي بس محدش قتله انتي فاكرنا مافيا يعني
غزل : طيب قولي هو فين
ادم بغضب وغيره : بتحبيه
غزل : قولتلك حاجه متخصكش
ادم : يبقي بتحبيه
غزل : ايوه بحبه ارتحت
ادم اتعصب وقلبه وجعه : اخرجي بره
غزل : هو ايه اللي اخرجي كنان فين
ادم : اخرجي انا دلوقتي متعصب
غزل لسه هتتكلم
ادم بعصبيه بقولك اخرجي
غزل بتخرج ودموعها علي خدها
إيهاب : مالك
غزل : انسان غبي لازم نلاقي كنان
إيهاب : هو انتي بتحبيبه
غزل : لا بجد انا تعبت بحبه ازاي
إيهاب : امال عايزه تعرفي مكانوا ليه
غزل : عايزه اعرف هو ناوي بنتقم من مين اللي بعدني عنه
إيهاب : انا مش فاهمه حاجه
غرل بتحكي اللي سنام قالته
إيهاب : تفتكري مين
غزل : انا هدخله تاني لازم اعرف كنان فين
وبتخرج وايهاب بيروح وراها بمنعها غزل بتفتح الباب تلاقي الورق عايزالارض والمكتب متبهدل
غزل بتجري تطمن علي ادم : انت كويس
ادم : انتي جيتي ليه اخرجي
إيهاب : لازم نعرف مكان كنان لانه سنام قالتلها انه جي ينتقم من حد بعدها عنه زمان
ادم : اتفضلي روحي لحبيب القلب بابا عارف مكانه
غزل : يعني مش هتجي معاياه
ادم : واجي ليه
غزل : ماشي شكرا
ادم ببمسك ايدها : وانتي عايراني معاكي ليه
غزل : لا مش عايزاك انا بكرهك انت مستفز ورخم
عاصم بيدخل
عاصم : كنان هرب والحرس كلهم اتقتلوا
