 |
رواية في قبضة الفهد الفصل الرابع عشر 14 بقلم جنات
روايه فى قبضة الفهد
««الفصل ١٤»»
تمارا مشت مع كريمه وراحت على اوضتها واول مافتحت الباب وقفت مصدومه من اللى شافته الاوضه كانت كلها ابيض فى ابيض وكانت حلوة جدااا
تمارا بصت لكريمه:ايه ده
كريمه:دى اوضتك
تمارا:اوضتى ازاى يعنى هى اتحولت السواد راح فين
كريمه:سيدى امر ان الوان وديكور الاوضه يتغير للون الابيض زى مانتى بتحبي
تمارا ابتسمت
كريمه:تحبي اساعدك فى حاجه
تماارا:لا شكراا
=============================
فى اسكندريه مريم كانت ماشيه نادى عليها حسن اخو تمارا
مريم:ازيك ياحسن
حسن:بخير الحمدلله انتى عامله ايه
مريم:الحمدلله
حسن:وتمارا
مريم:معرفش عنها اى حاجه من اخر مرة كلمتها وفونها مقفول وكمان مش بتفتح الاكونت بتاعها خالص وانا اصلا هموت من الخوف عليها
حسن:طب لو كلمتك ابقي طمنينى عليها
مريم:انت صدقت كلامى مش كدا
حسن:انتى عندك حق تمارا تربيتى والمفروض ماكنتش اصدق الكلام ده عنها
مريم ابتسمت:حاضر ياحسن لو كلمتنى اكيد هطمنك
حسن:شكرا يامريم
مريم:العفو
=============================
عدى اسبوع
وتمارا دايما قاعده فى اوضتها ومش بتكلم حد ودايما خايفه وعلى رغم ان اوضتها بقت بالوان اللى هى بتحبها بس حاسه انها مخنوقه وكل ماتغمض عينيها تفتكر فرانكو ومايكل العملاق زى ماهى مسمياه وكانت خايفه تنام لوحدها ولو نامت شويا تحلم بكوابيس وتقوم خايفه وافتكرت لما كانت صغيرة بتروح تنام فى حضن حسن اخوهااا لبست اسدال ونزلت وشافت كريمه خارجه من المكتب
كريمه ابتسمت:اخيرااا خرجتى من اوضتك
تمارا:هو جوا
كريمه:ايوا انتى كويسه
تمارا:الحمدلله
مشت ناحيه المكتب وخبطت وسمعت الاذن منه فتحت ودخلت وفهد استغرب:انتى كويسه
تمارا:الحمدلله بس انا كنت عايزة اطلب منك حاجه
فهد قام وقف:ايه هيا
تمارا:عايزة اكلم حسن اخويا
فهد:ليه
تمارا:هو ايه اللى ليه اخويا وعايزة اكلمه
فهد سكت شويا:تمام
مسك فونه واتصل وتمارا بصلته ومستغربه عرف الرقم ازاى واداها الفون بعد مافتح الاسبيكر
سماح:الو
تمارا اضايقت انها ردت عليها:الو ازيك ياسماح
سماح بشنقه:انتى فين يامقصوفه الرقبه كدا تهربي وتصغرى اخوكى قدام الناس
تمارا:حسن فين
سماح:من حسن حظه انه نسي تلفونه عشان ميسمعش صوتك ويفتكر العار اللى لزقتيه فيه وانا ماصدقت انه بقي كويس ونساكى
تمارا:نسانى
سماح:اومال انتى مفكره انه هيفضل يفكر فيكى العمر كله....الا صح انتى فين وايه الرقم الغريب اللى انتى متصله منه ده ده من برا مصر صح
تماارا اتخنقت وزعلت من اخوها انه مش بيفكر فيها وحبت تضايقها:صح مانا نسيت اقولك انى انا كمان عشت حياتى واتجوزت وسافرت ايطاليا مع جوزى وعايشه مبسوطه جداا كمان
سماح بصدمه:ايطاليا مرة واحده...اتجوزتى مين على كدا
تمارا:اللى كان معايا فى الصور ياسوسو يلا سلام
تمارا قفلت ومدت ايدها بالفون لفهد وخرجت من المكتب من غير ماتتكلم وراحت الجنينه وعيطت كتير اوى جه عليها كنان :تمارا انتى كويسه
تمارا بصلته وهزت راسها بلا
كنان:طب فى ايه فهمينى
تمارا....
كنان:مش احنا اتفقنا اننا اخوات ومش هنخبي حاجه على بعض
تمارا بصلته باستغراب:اتفقنا امته
كنان ضحك:ياستى انا اتفقت مع نفسي ماشيها احكيلى مالك
تمارا بصوت مخنوق:تعبانه ومخنوقه اول مرة احس انى ضعيفه كدا .... انا هربت من البيت عشان اخويا كان عايز يجوزنى بالعافيه بس انا الوقت بعمل كل حاجه غصبن عنى
كنان بمرح:بذمتك بتشبهى فهد باونكل تامر
تمارا بصلته:انت تعرفه منين
كنان:احنا نعرف عنك كل حاجه ياتوتا
تمارا:توتاا
كنان:مشده الدلع بتاعك بردو
تمارا سكتت شويا:على الاقل لو كنت اتجوزت تامر حياتى ماكنتش هتكون كدا انا عايشه فى عالم مش بتاعى ولا شبههى انا مرة واحده لقيت نفسي دخلت دايرة كلها مافيا وقتل وناس مافيش فى قلوبهم رحمه انت متخيل انا كان احساسي ايه وانا فى وسط اللى كانو خطفنى انا كنت بتمنى الموت ولا ان واحد فيهم يقرب منى
تمارا عيطت جامد
كنان:ده نصيبك ياتمارا ومحدش بيختار حياته ويمكن اللى انتى فيه اختبار من ربنا وبعدها الحياه تبقي وردى
كنان كمل بمرح:مش عارف وردى ازاى فى وسط السواد ده بس ماشيها ياستى
تمارا غصبن عنها ضحكت
كنان:اضحكى اضحكى انتى مين قدك ده الفهد بجلاله قدره غير اوضتك من الاسود للابيض دانا من اول ماجينا القصر وانا نفسي اغير ام اللون ده ومش عارف
تمارا ضحكت:تصدق صعبت عليا
كنان بيمثل الحزن:اه والله ياوختى الحياه صعبه يلا يلا ندخل ناكل معاهم
تمارا دخلت معاه وبصلته:شكرااا ياكنان بجد
فهد وراكان كانو على السفره
راكان:ومافيش شكر ليا ولا ايه
تمارا:واشكرك على ايه بقى ان شاء الله
راكان:تصدقى انتى يابت ناكرة للجميل
تمارا:بردر بت يابنى احترم نفسك شويا وبعدين جميل مرة واحده وايه جميلك ياراكان باشا
راكان:انا اللى عرفت مكانك
كنان:لا والله
راكان:ياعم اسكت بحاول احنن قلبها عليا الا قوليلى ياتمارا انتى قرشه ملحتى ليه
تمارا:انتو متاكدين انكو بقالكو سنين عايشين فى ايطاليا
كنان:والله بعد قرشه ملحتى دى اشك
تمارا ضحكت اوى وفهد عينه عليها
تمارا:قرشه ملحتك عشان قله ادبك ولا انت ناسي اول مرة اتقابلنا فيها كانت ازاى ياراكان باشا
راكان:قلبك اسود اوى
تمارا:ونبي بلاش ام اللون ده انا بكرهه
كنان ضحك عليها
تمارا:بصراحه من يوم ماعرفتكو ونفسى اسالكو سؤال ممكن
كنان:اتفضلى
تمارا:هى دى اسماؤكو بجد ولا انتو مختارنها عشان تكونو عصابه بقي وكدا
راكان:ليه بقي
تمارا:راكان وكنان صدفه غريبه
كنان:لا هى صدفه فعلاا
تمارا:سبحان الله
فهد بحده:ياريت تاكلو وانتو ساكتين بقي
تمارا بصت للاكل ومش عاجبها:انتو بتاكلو الاكل ده ازاى
كنان:اتعودنا
تمارا:لا انا بقي مش ناويه اتعود عليه
راكان:هتموتى من الجوع يعنى
تمارا قامت وقفت:من بكرة هعملكو اكل هتاكلو صوابعكو وراه ايه رايكو
كنان:تصدقى جوعتينى
تمارا:ايه رايكو بكرة اعملكو مكرونه بشاميل
كنان:ايوا بقي
تمارا:بس على شرط انا هعملكو الاكل وكل يوم تجبولى شوكلت مش هعمل ببلاش انا
راكان:مصلحجيه اوى
تمارا:انا قررت اعفى عنك واسامحك بلاش تخلينى اقلب عليك تانى
كنان وراكان ضحكو
=============================
تمارا راحت اوضتها واول مره تبقي فرحانه انها قضت وقت حلو من وقت ماجت هنا دخلت غيرت لبست بجامه بينك نص كم وفردت شعرهااا اللى واصل لنص ضهرها ولونه اسود زى سواد الليل وناعم زى الحرير ونامت على السرير كانت بتحاول تطمن نفسهاا لحد ماراحت فى النوم
=============================
تحت فهد وراكان وكنان كانو بيشتغلو عشان الشحنه الجديده وفجأه سمعو ضرب نار شديد على القصر وكل واحد طلع سلاحه من بنطلونه وخرجو برا القصر وفهد لسه هيخرج سمع صرخه تمارا باسمه طلع يجرى على فوق بسرعه دخل اوضه تمارا كانت متكومه فى زوايه الاوضه وبتترعش فهد وقف متنح من جمالها دى كانت اول مرة يشوفها من غير حجاب من وقت ماعرفهااا وكمان البجامه البينك اللى هى لابساها مع بشرتها البيضه وفاق على صوتها وهى بتتكلم بخوف:فهد
فهد قرب منها واخدها فى حضنه وقومها وهى لسه فى حضنه ومشي بيها عشان يخرج من الاوضه وفجأه رصاصه جت فى الازاز الشباك اتكسر وتمارا صرخت بقوة ومسكت فى قميص فهد اللى خباها فى حضنه والازاز كله طار فى ضهره فهد اخدها وخرج من الاوضه وهو عارف ان كل رجالته والحرس فى الوقت ده برا ومحدش هيشوفها من غير حجاب ومشي بيها وهى لسه ماسكه فيه بقوة وبتترعش وفجاه ظهر واحد ملثم قدامهم فهد خباها ورا ضهره وكانت حرفيااا مختفيه وراه ومسدسه كان فى ايده رفعه وضرب الملثم فى نص دماغه وجه اتنين تانين وفهد ضربهم بنفس الطريقه بس للاسف اخد طلقه فى دراعه وتمارا شافت المنظر صرخت بكل صوتهاااا
فهد شدها فى حضنه وشايف نظراتها لدراعه والجثث اللى على الارض وخوفها:اهدى انا معاكى
تمارا عينيها على الجثث اللى على الارض فهد لف وشها وشدها لحضنه وشالها وراح على جناحه ونيميها على السرير وصوت ضرب النار وقف فهد جه يقوم من جمبها تمارا مسكت ايدها:لا خليك معايا ونبي
فهد:متخافيش انا معاكى نامى
تمارا غمضت عينيها ونامت
وفهد خرج من الاوضه وبرا القصر كان كنان وراكان واقفين مع الحرس
راكان:فهد انت اتصابت
فهد:مين اللى عمل كدا
كنان:كانو ملثمين يافهد
فهد:شوفو الملثمين اللى ماتو وانت تعرف هما تبع مين
راكان:طب احنا هنشوف تبع مين وانت ادخل وهجبلك دكتور بسرعه
فهد دخل وكنان كلم الدكتور وراكان كشف وشوش الملثمين وعرف انهم تبع دانيال ودخل بسرعه لفهد
راكان:فهد الملثمين من رجاله دانيال
فهد باستغراب:دانيال وهو هيعمل كدا ليه
راكان:مش فاهم الصراحه
فهد:اكيد فى لعبه دانيال جبان مش هيقدر يعملهاا
راكان:معقول يكون فرانكو استغل رجاله دانيال
فهد:ممكن
كنان دخل ومعاه الدكتور اللى بدأ يخرج الرصاص من دراع الفهد وخيطله الجرح ولفه كويس ومشي
كنان:تمارا فين يافهد
فهد:فى جناحى...زودو حراسه عشان حفله بكرة
راكان:كنت خليها عن الملك زى كل مرة ليه هتعملها هنا
فهد:عشان فرانكو هيدخل الحفله مش هيخرج منها
راكان وكنان بصو لبعض وبصو لفهد
راكان:معقول يحضر
فهد:اكيد ده امر الملك
راكان:الملك عارف انك هتحبسه عندك
فهد:ايوا
كنان:ووافق
فهد سابهم وطلع جناحه
كنان:ربنا يستر وتعدى الحفله دى على خير
الشباب كل واحد راح اوضته......
