رواية مجنونه يونس الفصل السابع 7 بقلم مروه احمد
يونس : بحبك يا حور واظن ان كلمه بحبك دى اقل حاجه اعبرلك بيها عن اللى جوايه
حور : وانا اكتر يا يويو يديم وجودك معايا ي ي
يونس : قولى يا حور
حور : يا حبيبى
يونس : ايوه كدا الدنيا نورت يا حور على شان انتى فيها
حور : يلا يا يونس على شان انا زهقت
خرج يونس وفى يده حور اللى كانت غايه فى الجمال والرقه
مريم : الو ايوه يا دكتور
كنت حابه اعرف معاد عملية حور
الدكتور : تمام يا مدام مريم
هحدد المعاد واقول لحضرتك على طول
مريم : شكرا يا دكتور
منه : اى يا مريم قلك اى ؟؟
مريم : قال هحدد معاد فى أقرب وقت واقولك
منه : خير ان شاء الله يا حببتى اطمنى انتى بس
مريم : اطمن ازاى وانا مليش غيرها بعد ما باباها مات وسابنا وانتى عارفه اهل ابوها مش بيطيقونا ولا بيطيقو يسمعو سيرتنا
منه : عيب عليكى يامريم واحنا فين انا ويونس معاكى يا حببتى واهو الحال من بعضه يلا يا ستى فكى كدا وان شاء الله خير
مريم : يارب
فى صباح يوم جديد
حور : ماماااااااا ماااااامااااا
مريم : نعم يا قلب امك
حور : انا ماشيه عايزه حاجه
مريم : لا يا حببتى ترجعى بالسلامه يا قمر
حور : سلام طب
صح نسيت اقولك ممكن اروح اجيب شويه حجات انا ونور النهارده
مريم : ماشي يا حور بس متتاخريش
حور : ماشي
يونس : صباح الفل
اى التأخير ده كله
حور : انت اى يبنى مش بتنام امال لو ماكنتش قافل معايا على الفجر كنت عملت اى
يونس : الله اكبر فى عنيكى انا كده مش بحب انام كتير
حور : انت كدا اى يبنى كميه التواضع دى
يونس : طب امشي على شان اوصلك
حور : طب يسطاا
يونس : انتى قولتى اى
حور : مقولتش حاجه
يونس : لا قولتى
حور بجراءه: ايوه قولى يسطاا
يونس : وبتقوليها تانى فى وشى ماشي
دا انتى مبقتيش تخافى بقاا
حور : لا مش بخاف هاه
يونس قرب على حور
حور : ي ي و نس ابعد
يونس: لو مبعتدش هتعملى اى
حور : هعيط والم عليك الناس واقول متحرر*ررررش
يونس :بسسسس اهدى جاتك القرف
هتخلصى أمتى ؟
حور : لا ممكن تروح انت انا عندى مشوار هخلصه وهرجع
يونس : مشوار اى ده اللى مش عايزه تقوليلى عليه ؟
حور : هشترى شويه حجات وهرجع
يونس : خلاص هعدى عليكى واشتريهم مع بعض
حور : لا اصل اصل نور هتروح معايا على شان هى كمان هتشترى شويه حجات بردو
يونس : تمام تحبى اجى اوصلكم ؟
حور : لا يا يويو لو احتجت حاجه هكلمك
سلام
خرجت حور وانطلق يونس اللى وجته
يونس : اى يا عريس يعنى انت هنا
احمد : امال هناك نههههه
يونس : يخربيت استفزازك يا شيخ معرفش البت مستحملاك ازاى
احمد : هى لسه ما اكتشفتش الجنب المستفز
يونس : الله يكون فى عونها الصراحه
احمد :بقولك صح
يونس : قول
فى وحده كدا زين كان حابب يتعرف عليها هى تبقا صحبت خطيبتك '
يونس : اسمها اى ؟
احمد : مش عارف الصراحه بس هو كان شافها قبل كدا لما كان بيقابل عمر عند الكليه
يونس : حلو طب ما يسأل عمر ماهو فى نفس الكليه معاهم
احمد : اشطاا هقوله
صح كمان فى وحده جايه النهارده فى السكرتاريه
وهتبقا سكرتيره فى مكتبنا ف عايزين نشرحلها الشغل عامل ازاى واى المطلوب منها
يونس : والمطلوب منى ؟
احمد :تشرحها الشغل
يونس : طب وانت فين انت تعرف اكتر منى يا احمد
احمد : انا هروح اوصل تغريد وبعدين انا واثق فيك يا يويو
يونس : يويو فى عينك يا شيخ
احمد : بضحك سلام يا باشا
يونس : اما نشوف اخرتها
احم احم
استاذ يونس
انا ***
جيت على شان حضرتك تشرحلى الشغل
يونس اهلا وسهلا اتفضلى
حور : الو يلا يا نور
نور : خلاص اهو خمسه بس وجايه
حور : طب يالا بسرعه
نور : انا جيت شفتى اسرع من كدا
حور : لا طبعا دا انتى نمله
نور : انا نمله يا حور ما كنش العشم يا حببتى وبداء الاثنان فى الضحك
عمر : احم
مساء الخير يا انسه نور مساء الخير يا انسه حور
الاثنين: مساء النور
نور بهمس : احنا العصر يا حور
حور بنفس الهمس اسكتي يخربيتك
عمر : اتفضلو ممكن اوصلكم فى طريقى
نور : شكرا يا استاذ عمر
حور وقد استشفت ما يدور داخل عمر
معلش هنتعبك يا استاذ عمر
عمر : لا ولا تعب ولا حاجه اتفضلو
ركبت حور وبجوارها نور
الاثنين : حاااااااسب
😳😳😳😳😳
لا إله إلا الله وحده لا شريك له
لمتابعة باقي الرواية زوروا قناتنا على التليجرام من هنا
