رواية ربع دستة ظباط الفصل الثالث والاربعون بقلم اسماء جمال
مالك اخد حلم على شقتهم .. دخلت اوضتها مش عارفه تهدى .. رايحه جايه بغضب بيزيد .. عملت تليفون بغضب و قفلت و قعدت ..
مالك برا هيطق من الغيظ .. معرفش يهدى غير اما تخيل منظرها و هى شايفاه مسافر مع ميرنا .. للدرجادى الاحساس وحش !
بص لولاده و ابتسم و لسه بيقوم جرس الباب رن ..
راح عليه بغيظ فتح و اتصدم بالرائد محمد قدامه ..
مالك استغرب : نعمم ؟
محمد : تعالى معايا يا مالك
مالك بترقب : عايز ايه ؟
محمد : معايا امر بالقبض عليك
مالك بغضب : نعمم
محمد بهدوء : يلا معايا هناك هتعرف
مالك حاول ينطق بس محمد شده بشكل غريب و معاه كذا عسكرى شاورلهم شدوه شبه متجرجر قدام ذهوله و اخدوه و نزلوا .. حطوه ف البوكس و مشيوا و مالك حس ان الموضوع بجد ف ابتدى يزعق..
وصلوا القسم و نزلوا و اخدوا مالك جوه.. اتفاجئ بينزلوا زنزانه فعلا و بيتكلبش و الموضوع بيقلب بجد ..
بمجرد ما دخل الزنزانه و بيلف وشه اتصدم ان الباب بيتقفل عليه فعلا .. لف وشه لجوه و شاف مساجين كتير معاه و عنبر و كل واحد على سريره ف داومته كإنها دنيا تانيه ..
وقف للحظات يستوعب الموقف بس بدل ما يستوعب تاه .. شاف نفسه من اكتر من سنتين تلاته و هو بيدخل نفس المكان ده .. شاف المكان بؤرة خسارته اللى اترمى فيها و من يومها مش عارف يخرج ..
شاف خليل .. شاف نفسه بيقتله ف لحظة تهور زى لحظة تهور حلم .. لالا دى لحظة صدمه .. بس بردوا ايا كان المسمى ف المحصله واحده .. قاتل .. لالا مش قاتل .. ابوه و امه كانوا عيلته و اهله و سندُه و بيته و ف لحظه لقى البيت ده فضى و سابوه ف شاف انه من حقه يقضى ع السبب .. هو مقتلش .. بيلف وشه على تانى حيطه و كإنه بيقلب شريط العرض قدامه و شاف حلم بتضربه .. بتخنقه .. غصب عنه عقله مشى بيه نفس الخطوات.. دى لحظة تهور .. لالا صدمه .. المحصله واحده.. قتلته .. لالا هو كان عيلتها و اهلها و سندها و البيت اللى تعبت كتير عقبال ما عملته و ف لحظه سابلها كل ده و مشى .. مشى من غير ما يشرح .. من غير ما يبرر .. كان مجرد صوره للمالك اللى جواها مش مالك ابدا و اما الصوره دى شوهت مالك اندفعت عليها كسرتها .. كان لازم تقضى ع السبب !
لف وشه قصاده ع الحيطه اللى ف وشه و شاف نفسه بيجرجر مراته من بيتها مبهدله لمجرد شك فيها .. لالا هو مختلف عنها .. هو سألها ف الاول انتى كنتى عارفه ان ابوكى عايش و قالت اه .. يعنى سمع منها ايش عرّفه ان الحكايه هيكونلها وجه اخر .. لالا مختلفش عنها .. هى سمعته بيقول ليونس انا مشيت معاهم سكتهم بمزاجى ، انا عايز اخرج برا البلد ، انا مش مآمن نفسى ، متبلغش .. بس هو سألها هى مسألتهوش .. لالا هى سألته .. سألته قدام البحر اول ما خرجوا سألتله و قالتله مخبى عليا ايه يا مالك .. قالتلك كتير قولى و هساعدك .. لو قولتلى بنفسك يبقى بتستنجد بيا و انا عمرى ما هتخلى عنك لكن لو عرفت من برا يبقى كذبت و انا عمرى ماهبقى معاك .. سألته .. مكنش قدامى فرصه اتكلم .. لالا كان قدامى انا كنت وقتها خلاص اتكشفت يعنى كان ممكن اقولها .. هى رجعت دوّرت بنفسها ورايا .. انا دوّرت و اتحققت و عملتلها فحص جنائى .. ده حتى اثبات النسب ف لحظة صدمه عملته .. ده اتهام للشرف و اتهام الست ف شرفها غير اتهام الراجل .. بس الفرق هى دوّرت قبل رد فعلها لكن انا بعده !!
هى خلاص اخدت حقها بإيديها .. انا كمان اخدته .. مختلفناش .. بقينا زى بعض .. لالاا اختلفنا .. هى بين الفعل و رد الفعل كان مش اكتر من دقايق.. بين ما اكتشفت الحقيقه و بين رد فعلها.. القلب مبيتقفلش ف دقايق العقل بيتقفل ف ثوانى .. ده احنا بنحتاج سنين عشان نكره لكن مبناخدش ثوانى عشان نغلط ..
ف لحظة نجده من قلبه صوتها رن جواه " اوعى يا فهد " !
و ف لحظه غريبه من عقله صوتها بردوا اتردد جواه ف اول الحدوته و هى بتقوله " اوعى يا مالك " و هو بيقتل خليل !
بس لو كان سمعها من الاول ! مكنش كل ده حصل ! بس لو كان فهد سمعها ف الاخر ! كان ايه اللى هيحصل ! كان رد فعلها خلاص ! مين يقدر يرجّع رصاصه طلعت !
حط إيده على ودنه و الصوت بيزيد و يتزايد و هو بيزيد على ضغطته على دماغه بوشه ..
قام و فجأه مسك ترابيزه ف نص العنبر بياكلوا عليها و شالها هبدها قصاده ..
الكل اتخض ع الصوت و حركته و الكل نزل عليه .. مالك شد عمدان العنابر قدامه و بيكسر فيها .. اى حاجه ف وشه بتقابله بيهبدها ..
محدش عارف يهديه .. يقرب اصلا منه .. حالته بتزيد و اعصابه بتخرج عن سيطرته كإنه للحظه دى بس بينفجر ..
الكل شافه فرد عضلات .. مسجون جديد و عايز يسيطر ع المكان او يعمل لنفسه هيبه جوه السجن ..
واحد منهم قرب منه و ضربه بوكس ف وشه : جرا ايه يالا انت جاى تفرد عضلاتك ف مكانى و لا ايه !
البوكس اللى ضربه لمالك كإنه بيفوّقه من الثوره اللى قامت جواه .. لكن البوكس التانى قام ثوره تانيه من نوع تانى..
الراجل ضربه كمان بوكس : فرد العضلات ده عند امك يا روح امك
ضربه تالت و مالك مسك قبضة إيده ف إيده عصرها ..
الراجل حاول يفقده توازنه ف بصّله بإستفزاز : و لا امك مش فاضيالك يا روح امك
الكل ضحك اوى و الراجل ضحك معاهم و هو شايف مالك بيرخى على قبضة إيده .. ف لحظه مالك ضربه براسه ف راسه ف مناخيره خلاها ضربت دم و رجع شدذ على قبضة إيدها و ضمها بعنف بقبضته لحد ما الراجل اختل توازنه و نزل ع الارض بس ثوانى استعاد قوته و وقف اما شاف ذهول الكل.. وقف و مسك مالك من هدومه و حدفه ع الحيطه اللى وراه و قرب منه خنقه بإيده من رقبته : يا ابن الكلب
مالك بيفلفص و يفلفص و حته جواه بتقاوم و حته مستسلمه ..
ف حركه سريعه زاح نفسه من ع الحيطه و قدّم خطوه بمسكة الراجل له و لف نفسه بحيث يبقى ضهره للراجل و ضربه بالرجل ف بطنه ..
الراجل ميّل لحظه و مالك دعك رقبته و اخد نَفس جامد و ضربه كمان مره .. مره ورا مره لحد ما رجل نخ ع الارض .. مالك شاله رفعه و حدفه و الراجل قام بهجوم على مالك ..
حلم ف شقتها ف اوضتها بعد ما مالك خرج سمعت الباب بيتقفل .. مسمعتش صوتهم او بيكلم مين لإنهم برا بس استنتجت ان مالك خرج ..
فتحت باب اوضتها و خرجت و شافت فعلا ولادها لوحدهم .. راحت عليهم بإرهاق قعدت جنبهم و ميلت شالتهم و قعدت بيهم ..
عينيها اللى بتلف كل ركن حواليها ف الشقه دمعت.. دمعت اوى و دموعها نزلت على كل ذكرياتها هنا.. شافت اول مره دخلت هنا و اول مره شافت الانابيب تحت ف البدروم .. شافت اول مره وصّلته .. اول كلمة حب منها كانت هنا .. اول الحكايه هنا .. و بردوا شافت اخرها هنا..
شافت نفسها هى اللى إبتدت .. هى اللى حبت الاول برغم انها مكنتش تعرف عنه حاجه .. طب ماهو كان فعلا ممكن يطلع شمال بجد ! ساعتها كانت هتلوم مين !
هو خبّى عليها ! لالا مخباش ! هو مقالهاش هتكلم و مقالهاش هسكت قالها سيبينى لحد ما يجى وقت و اعرف اتكلم .. بس هى قالتله متخلنيش اعرف عنك حاجه من برا هو سابها تخبّط و عرفت من برا ..
هو غلط .. اه اه غلط اما محطهاش ف حساباته .. لالا مغلطش هو يمكن كان عامل حسابها زياده عن اللزوم و ده لدرجة خاف زياده عن اللزوم بردوا غلط ..
بس هو طلع كويس .. لالا هو كان مش كويس و اخد خطوات ف طريقه لولا مراد .. هو اه مقالهاش لكن عرفت من مراد او تلميحاتهم يوم المحاكمه .. هو لقى حد يلحقه من غلط ابشع من غلطها .. هى ملقتش حد يلحقها .. لا هى لحقت نفسها بس الظروف مساعدتهاش .. هو الظروف ساعدته .. هو مراد ساعده .. هى مكنش حد معاها.. لا كان معاها فهد .. لالا ده غرّقها .. بس ياترى لو كان فهد سمعها و وقف و هى بتستوعب الموقف و تقوله " اوعى يا فهد " كان هيبقى الموقف شكله ايه ساعتها ! هيكمل على ايه !
هو كان عنده وقت يكمّل موقفه .. هى لا مكنش عندها .. بس هو مش زيها .. هو سمع من عمها هى سمعت من صاحبتها .. لالا هى شافت .. هو سمع ادانتها هى شافت بعينيها ..
قامت ف وسط تخبّطها فضلت تخبّط ف كل حاجه حواليها .. بتلف و تدور حوالين نفسها كإنها تايهه .. بتهز راسها بعنف مع حركتها كإنها بتخرّج كل اللى جواها ..
الباب خبّط بس هى مش سامعاه .. رن مره و اتنين و كتير لحد ما روفيدا طلعت من تحت ع الصوت ..
فهد كان رجع مع مالك يومها و ف شقة ابوه .. سمع الصوت و طلع بسرعه جرى ع السلم و اتقابلوا هو و روفيدا ف طريقهم .. للحظه وقفوا و عيونهم اتعلقت ببعض و سكتوا كإنهم كل واحد اتخطف من طريقه او نسيوا مثلا هما جايين ليه ..
بالعافيه إنتبهوا على شقة مالك بينهم و الخبط ..
فهد قلق اما شاف الرائد محمد ف راح عليه : محمد ! انت هنا ليه !
الرائد محمد : قاضى الغرام
فهد رفع حاجبه : مانا شغال عند اخوك بقا .. نقفلها احسن و نخليها مصلحة مالك باشا للمناقشات العائليه
فهد مفهمش بس اتطمن نوعا ما من هزاره : مالك كويس ؟
الرائد محمد ببلاهه : قول يارب
فهد : هو معاك ؟ يعنى رايحله و لا جاى من عنده ؟ و لا ف شغل سوا ؟
الرائد محمد : قول ياارب
فهد بقلق : طب انت جاى هنا ليه ؟ انت عايز حاجه له ؟ جاى تاخدله حاجه ؟
الرائد محمد ضحك غصب عنه : قول ياارب
فهد مسكه بغضب : ما تنطق بقا
روفيدا نزلت بسرعه مسكت فهد و الرائد محمد كمل خبط لحد ما حلم فتحت ..
حلم قلقت من وجودهم اكتر من استغرابها و سألت سؤالها بتلقائيه : مالك فين ؟
الرائد محمد بجديه : مدام حلم ممكن تتفضلى معانا شويه
حلم كإنها مسمعتهوش عادت سؤاله بهزه : مالك فين ؟
الرائد محمد بهدوء : هناك هتعرفى
حلم بترقب : هناك فين ؟
الرائد محمد سكت شويه مكنش عايز يتكلم من فهد و هو زعق : ما تنطق .. مالك فين ؟ و عايزها ليه و فين ؟ و عايز منها ايه !
الرائدمحمد : مدام حلم معايا امر بالقبض عليها و معنديش اى تفاصيل .. معرفش
فهد زعق و هو بيشده ناحيته و يبعد حلم : انت مش هتقرب من بيت اخويا و حرمة بيته و هو مش موجود.. فااهم.. اما انت متعرفش مين يعرف ؟
الرائد محمد بصّله بغيظ و فهد مسك موبايله و اتصل على حد ..
الرائدمحمد ضغط على إيده و هو بيتكلم ف الموبايل و شاور لحلم : ارجوكى اتفضلى معانا بهدوء.. ع الاقل هناك هتفهمى
حلم هزت راسها بخوف و دخلت عدلت طرحتها بسرعه و مسكت موبايلها .. حاولت تتصل بحد و الحد ده كان بشكل تلقائى منها مالك و قبل ما تتصل الرائد محمد سحب منها الموبايل و حدفه و اخدها و خرج نازلين ..
فهد راح وراهم بسرعه نازل و محمد شاورله و مدهوش فرصه يركب معاهم و اخدها و مشى وسط صدمتها و هى بتشاور لفهد : حلم و ياسين يا فهد .. خد بالك منهم مالك مش هنا
وصلوا القسم و دخل بيها و نزل زنزانه و قبل ما يدخل عدّى على زنزانة مالك ..
الصوت كان عالى جدا جدا و صوت التكسير و الهبد و الرزع .. الرائد محمد بيقرب و حد من العساكر راحله و قبل ما ينطق محمد راح معاه جرى و حلم بتتحرك وراهم و هى مش فاهمه ..
محمد راح ع الزنزانه فتحها و اتفاجئ بالوضع ..
حلم اتصدمت و وقفت مكانها زى المتربطه.. الرائد محمد قرب بخوف من ورا مالك حاول يمسكه بحذر : سيبه يا مالك
مالك مسمعهوش و بيضرب و يتضرب و بيحدفوا على بعض اى حاجه تقابلهم ..
الرائد محمد زعق ف الراجل اللى قصاده : ابعد يا حمار .. سيبه.. سيبه ده ظابط هنا
الراجل اتريق بسخريه و هو بيحدف عليه ترابيزه : ده عيل خِرع .. مش انا اللى يتعلّم عليا
مالك بغضب : طب و حياة امك ما هسيبك الا اما تقول انك مَره
الراجل بيضرب و يتضرب : عشان يبقى إتعلم عليك من مَره
مالك سمع الجمله دى من ثروت و كانت زى فتيل القنبله اللى اتشد ف لحظة غدر ..
محمد بيحاول يسلكهم مش عارف .. اضطر يرفع سلاحه و ضرب كذا طلقه فوق ..
مالك شد السلاح منه و رفعه ع الراجل ..
حلم حطت إيديها على بوقها و هى بترجع لورا بخطوات تقيله و بتهز راسها لاء .. الرائد محمد حط إيده على وشه بعصبيه و بيرفع وشه لمالك شافه واحد بايع الدنيا باللى عليها .. خسر كل حاجه و معدش له الا نفسه اللى مبقاش عايزها !
حلم مش عارفه تتحرك ..و لا قادره تقف .. صورة مشهد واحد اللى جات ف باله ف اللحظه دى .. مشهد ابتدت من عنده الحكايه و معرفتش تعمل فيه حاجه بس دلوقت لاء.. مش هتخسر ..
قربت منهم و اترسم على وشها قوه غريبه تلقائيه بتظهر ف الازمات دى : اوعى يا مالك.. اوعى
مالك شافها و اتذهل ! ايه ده المشهد بيعيد نفسه و لا الزمن رجع عشان يمحى الحكايه من اولها و يكتبلها سيناريو جديد !
حلم دموعها نزلت بصمت و برغم ضعفها شافها بقوة اول مره شافها ف موقف زى ده : بلاش يا مالك.. بلاش
مالك بتلقائيه السلاح وقع من ايده و هو عينيه متعلقه بيها.. الرائد محمد استغل الموقف و اخده و مسك مالك خرج بيها ..
اخده على مكتبه و دخّله و بص من الباب شاور لحد على حلم : خدها مكتب عدى لحد ما اجى
مارد مع ابوه و أمه و مهاب و مازن حوالين غرام اللى جنبها أمها و الكل مبسوط ..
مازن عينيه متعلقه بليليان .. على اد ما شايفهم دبلانين على اد ما شايف جواهم امل بيحيهم كل ما يدبلوا .. على اد ما شايفهم فرحانين على اد ما شايف جواهم وجع مخليهم مدمعين ..
ليليان شايفه فرحة الكل بغرام .. شايفه مارد و جنونه و عيونه اللى بتنطق فرحه بمراته .. ليه مش زيها ! هى غلطت و تستحق ! لاء ليه مش زيها من الاول ! ليه ابوها مكنش جنبها ! امها ! اهلها ! عيله و اهل و صحاب ! يمكن مكنش اتزرع مكانهم كل الهلع ده !
ميلت على راس غرام باستها و حاولت تتكلم بفرحه مع ان فرحتها بيها حقيقيه بس صوتها طلع مهزوز : مبروك يا حبيبتى
غرام رفعتلها وشها و لمحت دموعها المكتومه زى كتمة ملامحها كإنها بتجاهد عيونها : حبيبتى
ليليان سحبت نفسها بهدوء و خرجت من الغرفه .. عدّت ع الكل برا و مارد اول ما شافها إبتسم و راح عليها ضمها..
مارد همسلها : المرادى انا و انتى اللى هنجيب مراد و همسه مش انتى لوحدك.. و المرادى ربنا هيخليهوملنا.. هيعوضنا متقلقيش
ليليان دمعت ف حضنه : يارب
مارد ضمها اكتر و حاسس قلبها على صدره ساكن كإنه بيدق بالعافيه ..
حاول يهزر ف رفع وشها و إبتسم : بس خدى بالك هنخلف الحكايه .. مراد و همسه الاصل مراد بتاعك انتى و همسه بتاعتى انا .. لكن مراد و همسه الجايين مراد بتاعى انا و همسه الله يملهالك بركه
ليليان ضحكت غصب عنها من بين دموعها و هى بتمسحهو و مارد مسحلها الباقى منها : با ستى انا راجل صحتى على ادى .. يدوب هجيب مراد و اطلع معاش مبكر .. لكن انتى ابقى هاتى مراد تانى .. و لا اقولك هاتى مرادين تلاته انتوا وراكوا ايه ؟
ليليان ضحكت بحزن و عينيها بتلقائيه راحت على مازن و إتفاجئت بيه عينيه عليها كإنه متابعها و خطفوا نظره سريعه لبعض ..
مراد ابوهم راح عليهم من وراهم و دخل وسطهم و ضمهم عليه كل واحد على كتف : بتقولها ايه يا بأف ؟
مارد رفع حاجبه بغيظ : على فكره مش انا اللى معيطها ..بنتك نكديه يا حج
مراد ضحك بغيظ و ليليان ضربت مارد بكوتشيها : اهو انت
مراد ضحك اكتر و مارد بصّله بغيظ و بصّلها : شوفتى
ليليان طلعتله لسانها برخامه و مارد بسرعه مسك طرفه و هى مش عارفه تصرخ ..
مراد برّق على حركته السريعه و ساب دراعاته من عليهم و حاول يقرب من مارد بس هو كل ما بيقرب منه بيتكى على لسانها اكتر و يبعد بيها ..
مراد بغيظ : انت يالا
مارد بعِند : مش هسيبها غير اما تقول انك بتحبنى انا اكتر
مراد بغيظ بيحاول يقرب و مارد بيتكى اكتر بصوابعه تصرخ بصوت مكتوم ..
مارد بصّله بطرف عينيه : هاا ؟
مراد بغيظ : بحبك انت اكتر
مارد ميل ودنه ناحيته و رجّعها بغلاسه و شاور براسه : لالا مش حاسسها .. قولها تانى كده ؟
مراد دب رجله ف الارض : بحبك انت اكتر
مارد برخامه كرر حركته بودنه و رجّع راسه : بردوا مش حاسس.. مش من قلبك .. تحسها كده من ...
مراد رفع حاجبه متغاظ و مارد رفعله نفس الحاجب بطفوله ..
مراد بغيظ : بحبك انت كمان يا حمار
مارد وشه نوّر اوى عشان الكلمه طلعت من أبوه بمنتهى التلقائيه .. مقالش بحبك انت اكتر مجرد كلمه او رد و خلاص .. لا قالها بصدق بحبك انت كمان رغم هزار الموقف بس شافه احتوى طفولته ..
مراد شاف لمعة عيونه ف إبتسم اوى : مانا بحبك يا حمار .. مراد ايه اللى لها و همسه لك .. يعنى انا مليش نصيب فيك انا كمان و لا ايه ؟ و الله بحبك بس انت اللى حمار متبرمج
مارد عض شفايفه بضحك : قولها كمان مره
مراد مبتسم : بحبك يالا
مارد غمض عينيه بكوميديا : لاء .. يا حمار
مراد ضحك جامد اووى اووى : بحبك يا حمار انت كمان
مارد رفع وشه لفوق و هو مغمض عينيه : يالهوووى.. و متلحنه كمان ؟
مراد بغيظ : و الله لو مكنتش حمار كنت هتفهم لوحدك انى بحبك اكتر من كل الموجودين دول .. كلهم .. حتى البت اللى هزّاك دى و أمها كمان
مارد غمزله بوش مزقطط زى العيال : اييه ؟ قول تانى كده
مراد هيتكلم مارد هز جسمه مع حركته و صوته كإنه بيرقص : ميين ؟ تقصدنى انا ؟ حبنا عشقنا ؟ هو انت بتتكلم عننا ؟
مراد برّق و الكل انتبه و ضحك اوى ..
مارد كمل حركته له و هو بيحرّك ليليان معاه : يا ناسى هواك و واخد معاك اجمل ليالى و سنين عمرنا
مراد حط إيده على وشه بغُلب و هو بيضحك مع الكل..
ليليان غمزت لمارد بعينيها على أبوها ف سابها غمزتله بصوابعها ف جنبه : انت مين ف الهوا و ف الشوق ؟ و لا انت حبك ده ايه ما تفوق
مارد لف معاها حواليه : و لا انت فكرك بكلمه منك خلاص هسامحك و هنسى قواام
مراد بيحرّك عينيه مع حركتهم حواليه و كإنه بيتأكد دول ولاده اللى بيتنططوا حواليه و لا قلبه من الفرحه صدره مساعهوش ف بيرقص حواليه ..
الكل بيضحك اوى و مارد وقف على ناحيه من مراد و ليليان تانى ناحيه و بيضحكوا ..
مارد دندن بمزيكا : انت فكرك بكلمه منك خلاص هسامحك و انسى قووام
مراد ضحك تانى : بردواا ؟
مارد برخامه : امال انا عايز اسمى مراد ليه ؟ فكرك حب فيك ؟ لالا خالص انا بس عايز اعوض خيبتى فيك
مراد برّق و هو باصص قدامه : خيبتك ؟
مارد هز راسه بإستفزاز اه و مراد بصّله بغيظ و كوّر قبضة إيده و هو رايح عليه : خيبتك يا ابن الخايب
مارد مسك قبضته باسها و مراد مصمم يضربه بيها و مارد فضل يبوسها لحد ما رخاها و رفع دراعه لف نفسه بيه ..
مراد بصّله بحب : انت بجد لحد دلوقت لسه معتقد إنى بحب ليليان اكتر منك يا مراد ؟
الرائد محمد دخل لمالك و دخل معاه حد للتحقيق مع مالك و إبتدوا المناقشه ..
مالك خبط بعنف ع الترابيزه : انت بتستهبل و لا ايه يا محمد ؟ احنا هنهرّج !
الرائد محمد بحذر : و الله احنا مش عايزين نهرّج ! انت اللى شكلك اهو عايز تهرج ! انا فاتح التحقيق و انت اللى مش عايز تستوعب لدلوقت إنك متهم و بشكل رسمى
مالك بغضب زعق : تحقيق ايه و زفت ايه ! و بتهمة ايه ان شاء الله ؟ هااا ؟ خطف واحده ! اللى هى اصلا مراتى و ام عيالى ؟
الرائد محمد : اولا التحقيق مش بسبب خطفها او مش ده السبب المباشر.. لاننا مكناش نعرف اصلا انها عندك غير اما انت بنفسك دلوقت قولت ف التحقيق و اتأكدنا انها عندك.. و عموما كويس عشان نتحقق ف النقطه دى
مالك وقف بهجوم : تحقق ف ايه ؟ انت اتهبلت و لا ايه ؟ ده مراتى
الرائد محمد : اولا معلوماتى بتقول انكم اتطلقتوا
مالك هيتكلم الرائد محمد سبقه : ثانيا انا قولتلك مش ده السبب اللى انت هنا عشانه .. احنا منعرفش بإنها عندك غير منك رغم انفصالكم
مالك بصّله قوى و سحب موبايله و مفاتيحه و اتحرك يمشى بحده الرائد محمد شاور للعساكر قفلت الباب و حجزوا عليه ..
مالك بصّلهم بصدمه و بصّله : فهّمهم كويس اللى بيعملوه و فهّمهم انه مش هيعدّى
الرائد محمد : اما انت تفهم الاول الموقف و تفهم انه مش مجرد موقف و هيعدى .. انت ف تحقيق يا مالك .. انت هنا متهم و رسمى مش العقيد مالك
مالك بصّله بحذر و ملامحه اتقلبت جد : و متهم بإيه حضرتك ؟
الرائد محمد بص ف اوراق قدامه : متهم بقضية اذى..
مالك اتصدم : اذى !
الرائد محمد بأسف : تقارير المستشفى اللى كانت فيها مدام حلم بتقول انها كانت بتتعاطى ادويه نفسيه مهدئات و منشطات للاعصاب .. و كانت بتاخد ادويه لتشويش الذاكره .. و كذا ادويه بالشكل ده .. و ده ادّى بيها للضرر الجسمى قبل النفسى و نتج عنها ورم ع المخ
مالك بصّله بصدمه عشان مكنش اصلا وصل لنتيجة التحاليل او متخيلهاش ..
الرائد محمد كمل : و اما رجعنا للمستشفى و حوّلنا الفحوصات بشكل جنائى اثبتت انها كانت بتاخد الادويه بدون علمها و ده معناه انها بدون ارادتها .. لان المعمل الجنائى اثبت من عينة دمها اللى ف المستشفى انها الادويه دى كانت بتدخل جسمها ف ميه و عصاير و احيانا اكل و ده معناه انها مش هى اللى بتاخدها لان واحده تعبانه و بشكل نفسى هتاخدله دوا مش هتحطه ف اكل !!
مالك قعد ع الكرسى بحزن و الرائد محمد قعد قصاده : صدقنى الموضوع جد يا مالك .. مش مجرد بلاغ .. النيابه اتحفّظت ع البلاغ و رجعت للمستشفى و اتأكدت من صحته
مالك بصّله قوى بحذر : بلاغ ! مين اللى بلّغ !
الرائد محمد بص ف الورق و بصّله و مالك وقف و شد منه الورق و بص فيه ..
محمد شد منه الورق بسرعه و زعق : مالك ارجوك اقعد و حاول تهدى عشان نعرف نتكلم
مالك بإصرار : و انا مصمم اعرف البلاغ من مين ؟
محمد هيتكلم مالك قاطعه بحده : و مش هنطق حرف قبل ما اعرف
الرائد محمد بصّله بحذر : حلم !!
حلم دخلت مكتب مع ظابط و قعدت بتوتر .. مش قادره تفكر ف حاجه خالص .. لا هى هنا ليه و لا مالك هنا ليه ..
اتفاجئت بيونس داخل عليها ..
وقفت بسرعه بقلق : يونس فى ايه ! مالك هنا ليه ؟
يونس ببرود : مش اما تعرفى انتى نفسك هنا ليه ؟
حلم بسرعه : مش مهم .. مش مهم دلوقت .. المهم دلوقت مالك .. هنا ليه ؟ ليه محبوس ؟ ده ف زنزانه ! انا شوفته !
يونس لعن غبائهم بغيظ ف سره و هى كملت بسرعه : و لا هو ف شغل ؟
يونس رد : اه ف شغل .. ممكن تهدى بقا و تبطلى اسئله عشان نفتح التحقيق ..اعتقد انتى هنا عشان انا اللى اسأل مش انتى
حلم هديت نوعا ما بس استغربت او للحظه فاقت على وجودها هنا : تسأل ف ايه ؟ انا هنا ليه اصلا ؟
يونس بهدوء : قضية مالك بتتقفل و لازم التحقيف معاكى
حلم بلعت ريقها بالعافيه : بس انا قولت كل اللى اعرفه عن القضيه .. انا معرفش حاجه
يونس : اه ده كان الاول
حلم دمعت بصوت مهزوز : و اللى بعد كده بخصوص ابويا ف انا قولت معرفش عنه حاجه
يونس : الموضوع مش بخصوص ابوكى .. الموضوع يخص مالك
حلم بحذر : مالك !
يونس : قضية الشروع ف قتله و حادثته
حلم قلبها اتنفض بصدمه و بصتله اوى بوجع : بس مالك قال ....
سكت و يونس سكت يسيبها تكمل بس منطقتش ..
يونس : كان لازم الاول قضية الكلاب دى تخلص بعدها نحقق ف البلاغ عن قضية الشروع ف القتل
حلم بصدمه : بلاغ !
يونس هز راسه اه و هى وقفت بتلقائيه : مين قدم البلاغ !
يونس بتهرب : مش مهم .. المهم حاليا عايز اسمع اقوالك و
حلم عادت سؤالها بإصرار : مين قدّم البلاغ ؟
يونس وقف قصادها و هى شددت على كلامها بشكل مهزوز : مش هنطق بحرف ف التحقيق ده الا اما اعرف الاول
يونس بحذر : ...... !!
مراد بصّ لمارد بحب : انت بجد لحد دلوقت لسه معتقد إنى بحب ليليان اكتر منك يا مراد ؟
مارد بصّله كتير و سكت .. كان عايز يقوله انه بيحبهم الاتنين زى بعض ممكن .. لكن هو دايما بيبقى محتاج اكتر.. مستنى اكتر.. ليليان مفقدتش كتير اد ماهو فقد كل حاجه.. ليليان لو عاشت حياه صعبه من غيرهم ف هو معاشش خالص .. حبه ليليان هتستقبله منه دلع لكن حبه له هو هيرويه احتياج ..
مراد منتبه لسكوته و ملامحه إتقسمّت بضيق من نفسه ..
مارد انتبهله و حس ان لا وقته و لا مكانه .. مش ظروفه الكلام ده .. الاحساس ده بتاعه هو .. احساس انه لسه مرتواش .. مكتفاش .. لسه جعان عيله و ونس و لمه .. ابوه مش مسئول ابدا عن احساسه ده .. ملهوش ذنب فيه ..
بص لأبوه و إبتسم و باس إيده : ف يوم من الايام غرام قالتلى جمله لمستنى اوى .. قالتلى بحبك اد اللى ملهوش اد و انا اد ما ضحكت ع الجمله اد ما حبتها .. يمكن وقتها كانت صعب افهمها لمجرد مكنتش جوايا ارتقيت لمستوى الحب ده لكن اما جربت معنى انى اخسرها عرفت معناها .. او بالاصح حسيته .. انت كمان .. طول مانا بعيد كنت عارف انى بحبك اوى اد كل حاجه حلوه او حتى وحشه بس اما قربت حسيت انى بحب اد اللى ملهوش اد
مراد عيونه لمعت على كلامه و معرفش ينطق.. حس ان اللى قدامه ده عيل صغير مش شاب عاش فوق الربع قرن .. احتياجه بيبتدى من شيكولاته و كيس شيبسى يدخل عليه بيهم مش من عند مسئولياته و مشاكله و شغله ..
مارد حس ان نظرات أبوه معبره اكتر من اى رد .. مترجمه إحساسه ف حب يلطف الجو ..
قرب من مراد و لف دراعه حواليه بهزار : يا باشا انا بس عايزك تدينى حنان م اللى انا محتاجُه بقالى زمان
مراد ضحك غصب عنه ضحكه خفيفه و مسك إيده : انت و ليليان عاملين زى رجليا .. انتوا الاتنين رجليا الاتنين اللى بمشى عليهم .. اللى بيسندونى .. اللى دايما شايلنّى .. اللى مهما تعبت بيفضلوا يحركونى.. العمود اللى بيحرك الواحد مهما حصل .. لو رجل فيهم تعبت بتوجعنى انا مش بتوجع الرجل نفسها يا مراد .. لاء انا اللى بحس بوجعها زى ما الرجل التانيه غصب عنها وقتها بتحس بالوجع .. و زى بردوا مينفعش اقول بحب رجلى دى اكتر من رجلى دى حتى لو واحده فيهم تاعبانى .. و زى بردوا مينفعش رجل فيهم تتحرك من غير التانيه او حتى تقدّم عنها .. ف متجيش بعد ده كله و تقولى إنى ممكن استغنى عن حد فيكم او احبه اكتر .. فى حد ممكن يحب رجل عن رجل او يقدر يعيش من غير واحده فيهم ؟
مارد رفع حاجبه برخامه : اه .. ابو رجل مسلوخه
مراد كان هيقول حاجه بس للحظه وقف بالكلام يستوعب رده : نعمم ؟
مارد هز راسه بإستفزاز : اه و ربنا زى ما بقولك كده .. ابو رجل مسلوخه بيمشى برجل واحده .. مش يمكن تكون انت ابو رجل مسلوخه اللى بيخوّفوا بيه العيال و احنا منعرفش ؟
مراد برّق : انا ابو رجل مسلوقه ؟
مارد رفع حاجبه : مسلووخه
مراد عض بوقه : وات ايفر
مارد برخامه : انا ايش عرّفنى ؟ انا كنت معاك ؟ انا سيبت ابويا من عشرين سنه رجعت قالولى ده أبوك ! اعترض ؟ انا عارف بقا ؟ انا عارف كنت بتعمل ايه من غيرنا ؟
مراد زعق بملامح بتضحك : بتقول ايه يالا ؟
مارد ببلاهه : انا عارف ؟
مراد حط إيده على وشه بغُلب و ضحك غصب عنه : ابسطهالك .. انت و ليليان زى إيديا الاتنين .. مينفعش استغنى عن واحده فيهم و لا ينفع احب إيد و إيد لاء.. مينفعش
مارد كتم ضحكته بالعافيه : لاء ينفع
مراد رفع حاجبه : ازاى بقا ؟
مارد بإستفزاز رخم مانع ضحكته : اما تبقى اشول
مراد لسه رافع حاجبه و مارد هز راسه بتأكيد بإستفزاز : يعنى مش الاشول بيستغنى عن إيده اليمين .. و بيحب الشمال اكتر عشان بتعمله كل حاجه ؟
مراد حط إيده على وشه بغُلب : لاء بس .. طب بص .. ابسطهالك .. انتوا ولادى نور عينى .. انا مش دايما بقولكم كده انكم نور عينى ؟ عشان انتوا فعلا عينيا اللى بشوف بيهم كل حاجه حواليا سواء الناس او الظروف او حتى الحاجات .. مينفعش اعيش من غيركم .. محدش بيعيش من غير عينيه و محدش مبيحبهومش و لا بيعرف يستغنى عنهم .. محدش بيحب عين اكتر من التانيه .. فى حد يقدر يستغنى عن عين من عينيه او يسيبها عشان التانيه ؟
مارد هز راسه برخامه : اه فى
مراد برّق : فى ؟
مارد بيهز راسه بغلاسه مع كلامه : الاحول
مراد حط إيده على راسه بغُلب ..
مارد شال إيديه و مسكهم ببلاهه ممثّله : هو الاحول مش يمكن يستغنى عن عينيه عشان يشوف بالتانيه كويس ؟ او ممكن الواحد عين واحده تسد ؟
مراد بصّله و برّق و مارد قلّد نفس ريأكشن وشه بس ضم شفايفه على بعض و صدّرهم لقدام و الاتنين وشهم بشوش بضحكه من غير صوت ..
مراد بيتلفّت حواليه كإنه عايز يدوّر على مثل يقوله و مارد على نفس ريأكشنه : هاا ؟
مراد بغيظ : آآ .. زى مثلا .. آ
مارد برخامه شاور على وشه : حواجبك
مراد رفع حاجبه : نعم ؟
مارد كتم ضحكته : اه و الله .. حواجبك الاتنين ماهو كل الاحبه اتنين اتنين و معدش فى الا حواجبك .. جيبتلى ايديك و رجليك و عينيك خلاص مفاضلش الا حواجبك الاتنين
مراد عض شفايفه يستفزه : عندك حق .. اهو انتوا زى حواجبى الاتنين .. ينفع استغنى بقا عن واحد منهم ؟
مارد هيتكلم مراد سبقه بغيظ : و اوعى تقولى اه
مارد ببراءه مصطنعه : اكييد
مراد متغاظ : همشى بحاجب واحد انا ؟ اهبل انا اياك ؟
مارد كاتم ضحكته : مش ساعات بيطير منك و انت بتعمل وشك ؟
مراد برّق : نعم ؟
مارد بغلاسه : دقنك .. و انت بتعمل دقنك .. و ساعتها بتستغنى
مراد حط إيده على راسه بنفاذ صبر و بيضحك بغُلب و مارد مكعمش وشه و باصصله كإنه مستنيه يتكلم ..
مراد رفع وشه له شاف ريأكشن وشه ف شده عليه بغيظ مسكه بإيد و رفع التانيه يضربه بيها : ولاا .. ماهو انت لو مقتنعتش بكلامى ده يبقى عمرك ماهتقتنع انى بحبك اد ما بحب ليليان لا دلوقت و لا بعدين و لا ف عمرك كله
مارد رفع إيديه بخوف مصطنع : انا معاك يا معلم
الكل ضحك جامد اوى و مراد زقه بغيظ سابه : ولا متخلنيش اعملهم عليك هنا احنا مش ف البيت
مارد راح عليه بغلاسه و باس راسه و هو بيضحك بصوته كله : لاء انت تعملهم عليا هنا و هناك و ف اى حته
مراد ضحك بغيظ : ربنا يرزقك بتؤم و يبقوا نفس دماغك الجزمه و ابقى تعالى على قبرى و ورينى هتعمل ايه
مالك ف مكتب الرائد محمد وقف بصدمه .. مش عارف يستوعب هو سمع ايه .. مش عايز ..
الرائد محمد قام من على مكتبه وقف قصاده و مسك إيده : مالك .. اسمعنى.. الحكايه ان
مالك شد إيده منه بحده : حكاية ايه و اسمع ايه ؟ انت جايبنى هنا عشان اسمع الهبل ده بجد ؟
الرائد محمد بهدوء : حلم بلّغت انها اتعرضت لإيذاء جسدى و نفسى ناتج عن حد لعب ف الادويه بتاعتها زائد لعب معاها اللعبه القذره دى.. و انت الوحيد المتهم
مالك بغضب : هى قالتلك كده ؟
الرائد محمد : انت الوحيد المتهم .. انت الوحيد اللى عندك القدره تعمل ده و ببساطه كمان لإنك الوحيد اللى تقدر تدخل و تخرج من عندها اى وقت و تقدر تطلع على ادويتها
و تفاصيلها الشخصيه و سهل تتلاعب فيها
مالك زعق : انا بسألك عنها هى .. عن كلامها هى مش كلامك
الرائد محمد بهدوء : التحاليل الجنائيه اثبتت يا مالك انها كل اللى حصلها ده نتيجة ادويه دخلت جسمها بأشكال متضاربه و متناقضه مع ادويه تانيه هى بتاخدها و ده اللر وصّلها لحالتها دى .. يعنى حتى لو افترضنا انها هى اللى بتاخد الادويه دى و انها بردوا هى اللى بتحطها لنفسها ف الاكل او العصاير و حط تحت افترضنا دى مية خط .. ف ع الاقل مش هتاخد حاجه متعارضه مع علاج تانى بتاخده .. ماهى اسهل توقف علاجها التانى .. او مثلا تاخد ادويه مناسبه طالما لسه مواصله علاج القلب !
مالك زعق : و انا مبسآلكش عن رأيك الشخصى و لا رأى الزفت .. انا بسألك عنها هى ! هى قالتلك ده !
الرائد محمد بهدوء : انا قولتلك هى رافعه عليك قضيه يبقى اكيد بغض النظر عن اننا اتحققنا من البلاغ يبقى ده كلامها اكيد
مالك بحده : و انا بقولك انى مش مصدقك
الرائد محمد بصّله بترقب : يعنى ايه !
مالك وقف بغضب اتحرك يخرج : يعنى انت كذاب
الرائد محمد راح عليه بملف ف إيده : البلاغ عندك و ملف القضيه و الخطوات و الاجراءات قدامك اهى تقدر تتحقق منها
مالك شدهم من إيده حدفهم بعزم ما فيه : انا مش هتحقق من حاجه .. انا قولتلك مش مصدقك و مهما تعمل مش هصدقك.. شوف لو جيبتهالى قالتلى بنفسها الهبل اللى انت لسه قايلُه دلوقت ده بردوا مش هصدقها
عند يونس ف المكتب وقف بحذر راح ناحية حلم اللى واقفه ف قمة غضبها و لم الاوراق من ع الارض و حطهم بهدوء ع المكتب ..
يونس : ممكن تهدى ؟ عصبيتك دى لا تحل و لا هتربط
حلم بغضب : و انا لا عايزه احل و لا اربط و اللى عندى خلاص قولته
يونس : يعنى ايه يا حلم ؟
حلم بغضب : يعنى انا مش مصدقه الهبل ده من اساسه.. ف شوف لو عندك حاجه غيره تقولها ياريت تكون مقنعه.. معندكش همشى
يونس : انتى هنا ف تحقيق
حلم بحده : انا عارفه انك بتكرهنى .. من اول لحظه يمكن من قبل حادثة مالك اللى جاى تحاسبنى عليها دلوقت .. و مش عايزنا انا و مالك سوا .. غيره بقا حقد كره الله اعلم بيك .. بس ايا كان سببك خليه لنفسك .. متجيبهوش ف مالك .. مالك يستحيل يعمل ده .. يستحيل .. كان عملها وقتها .. ايه السبب يعمل حاجه زى دى دلوقت ؟
يونس : كتير .. مكنش مثلا عايز يفتح على نفسه كذا جبهه ف وقت واحد .. مكنش عارف انك بنت الراجل اللى اذاه .. مكنش سمع من عمك عن علاقتك بيهم اللى حتى لو مشتركتيش معاهم ف كنتى جزء من اسبابهم .. كان عايز يتفرغ للقضيه بعدها يفوقلك .. معدش باقى عليكى
حلم إتكت على كلامها بحده : شوف مهما تعمل.. لو جيبتلى مالك بنفسه قدامى دلوقت و قال مية سبب على اسبابك دى بردوا مش هصدقه هو شخصيا
عند مراد و عياله ف المستشفى الكل بيجهز و بيستعدوا يخرجوا ..
ليليان شايفه مارد بيلف حوالين غرام بتوتر زى العيال الصغيره .. مجرد قرارها اللى لسه مش عارفُه موتّره .. خوف مالى عينيه موتر كل حركاته ..
بصتلهم بندم و عينيها لمعت بدموع و سحبت نفسها و نزلت ..
مازن متابعها من بعيد من النظرات اللى بيسرقها ف الخفى ..
وقف بخنقه يتحرك روسيليا قامت وراه و وقفته ع الباب ..
مازن إبتسم بحب : حبييتى اللى نسيتنا زعلان منك و الله
روسيليا بزعل : انا اقدر بس ؟ و بعدين مين يزعل من مين ؟ انا اللى زعلانه منك
مازن عارف هى تقصد ايه و مع ذلك إستغرب : زعلانه منى انا ؟ انا يا ماما ؟
روسيليا مسكت إيده بحب و إتحركت بيه لبرا خرجت و اتمشوا ف الطرقه : اهو عشان كلمة ماما دى اه زعلانه منك .. زعلانه من إبنى حبيبى اللى محترمش غيابى كإنى بس قيمتى ف وجودى و بس .. معملش حسابى ابدا .. بحسبه اما اسافر يومين و اغيب عنه و يحصل كل ده هيرجعلى .. هيتكلم معايا .. يشتكيلى همه و ياخد رأيى و يفضفضلى .. لكن لقيته بيلغينى خالص و لا كإنى كنت موجوده ف يوم ف بيته و اكلنا عيش و ملح سوا و لا كإننا إتواعدنا يبقى إبنى مش مجرد جوز بنتى
مازن بعتاب : و اما رجعتى و عرفتى مجتليش ليه انتى ؟ بعدتى عنى ليه زيهم و زيها ؟ و لا مغلطانى انتى كمان ؟
روسيليا بحب : ما عاش و لا كان اللى يغلّطك .. انت راجل يا مازن .. اللى يعيش على ذكرى بنت اربع سنين و يحبها و يفضل شايلها جواه و يخلصلها ف غيابها قبل وجودها و اللى يضمها ف حضنه و ف حياته برغم كل اللى حصلها و يدوس على كل حاجه و يعدّى بيها و عشانها يبقى ارجل من إنه يتغلّط
مازن بحزن : كنت غلطان يا ماما
روسيليا حطت إيدها على شعره بوشه بحب : بعد الشر عليك من الغلط .. الغلط ده بتاع العيل و انا قولتلك انت راجل .. انت الراجل و الراجل دايما بيصلّح .. الغلط ده بتاعنا احنا .. احنا دايما الغلط مننا .. لو مكنش مننا يبقى بسببنا .. يبقى بدايته من عندنا .. يبقى الثغره اللى دخل منها الغلط وقعت مننا . سواء بقا قصد او سهو .. مش تحيز ده ليك و لا حتى عشان حُرمة الموقف اللى احنا فيه او الامور تمشى .. لكن هى سنة الحياه كده .. طبيعتنا و غريزتنا كده .. ربنا خلقنا كده .. عاطفيين اكتر من اننا نبقى عقلانيين .. العاطفه عندنا اقوى .. مشاعرنا بتتحكم فينا .. ايا كان بقا المشاعر دى ايه .. هو انت فاكر اما بيقولوا مشاعر الست بتتحكم فيها يبقى يقصدوا الحب بس ؟
لاء مشاعر الحب و الكره و الخوف و الانتقام و القلق و الصدمه و كل حاجه .. كل مشاعرها بأنواعها بتتحكم فيها و تحرّكها.. ده حتى مشاعر الجوع ممكن يتحكم فيها .. ممكن تلاقى راجل و عيان و ممكن يستغنى عن الاكل خالص لمجرد هيتعبه و تلاقى ف تانى ناحيه ست عندها السكر و هيموّتها و مجرد نفسها ف حاجه حلوه او شافتها بتدوس على اى حاجه و تاكل
مازن ضحك غصب عنه ضحكه خفيفه و هى ضحكت معاه و طبطبت على إيده : امال ربنا ليه خلّى شهادة المحكمه شهادة الراجل تعادل اتنين ستات ؟ عشان دى طبيعتنا اللى هو خلقنا بيها و عارفها و هو ادرى بيها مننا .. ليه خلّوا العرف و السائد ان عصمة الطلاق ف إيد الراجل ؟ عشان ف اى لحظة تهور ايا كان نوع مشاعرها المتهوره ممكن تهد العلاقه دى و تطلق .. لكن الراجل لاء .. الراجل عقلانى اكتر ..
مازن بزعل : ليليان مكنتش محتاجه شوية عقل عشان تبقى عليا انا و إبنها ! ليليان كانت محتاجه شوية حب
روسيليا صححت كلامها و هى بتقاطعه : شوية امان .. شوية استقرار .. شوية سكينه .. ليليان كانت محتاجه شوية وقت و مجرد انها مكنش عندها الوقت ده ده كان المسمار اللى اندق ف نعش عقلها لغاه زى ما اندق ف علاقتكم كسرها
مازن بوجع : يعنى انا مكنتش محتويها فعلا ؟ محسسها بالامان ؟ مش مطمنه معايا ؟
روسيليا : اكيد لاء .. مش ده اللى عندها و لا ده اللى اقصده انا كمان .. بس فى حاجات مينفعش يجيبها الا الوقت .. مهما نجيبها احنا بإيدينا الوقت بيسبكها اكتر .. منها المشاعر بالاخص .. يعنى مش هتروح تقول لحد اطمن معايا و لا امنلى لكن مع الوقت و شويه شويه بعشرتكم سوا ده احساس بيجى تلقائى .. و ده اللى ليليان كانت معتمده عليه .. انه الحاجات دى هتجى مع الوقت و العشره و المواقف و حياتكم اللى هتتبنى واحده واحده بإيديكم و المشوار اللى هتمشوه سوا و إيديكم ف إيد بعض و كانت خايفه لا متعرفش بس متطمنه بيك .. لكن فجأه اكتشفت انها اتحطت ف اول اختبار و هى لسه معملتش و لا شافتش حاجه من كل ده ف كان لازم تفشل.. ترتبك لمجرد اتخضت من رهبة الموقف و ربكتها خلتها وقعت .. و وقعت اكتر اما إيديك سابتها ف اول المشوار مع اول غلطه يا مازن .. اثبتلها انها كانت غلط اما اتطمنت بيك انك هتمشى بيها المشوار مهما حصل ..
مازن بصدمه : يعنى انا غلطان ؟
روسيليا بحب : لاء بس اللى حصل زاد المشكله مش حلها .. او ع الاقل زاد مشكلتها هى .. خوفها هى .. قلقها هى .. عقدتها اللى عملت كل ده .. ليليان كانت خايفه من تجربة ابوها و امها و هى شايفاك زى ابوها الظابط اللى ممكن تخسره ف اى وقت تحت ضغط ظروف او شغل .. بس مسألتش نفسك ليه اتحكمت ف خوفها ده و كملت معاك او بدأت ! عشان اتطمنت بيك انك مش هتسيبها .. مش هتبعد عنها فى اى يوم من الايام لاى سبب ايا كان زى ما آبوها عمل .. كان قدام عقلها سبب قهرى و هو إنك الراجل اللى مسابش ذكراها يوم و هى عيله ف مش هيسيبها دلوقت و هى بين إيديه و حبيبته و مراته
مازن إبتسم بزعل : وعشان كده بقا جاتلى و شرحتلى كل ده اما إختلفنا ؟ يا امى دى محاولتش حتى تتكلم معايا .. مش هقولك تعتذر او حتى تراضينى .. بس حتى تشرحلى .. تعمل زيك دلوقت كده و تدينى سبب احطه قدام عقلى .. سابتنى للافتراضات
روسيليا بحب : لاء بس عشان انت اثبتلها انها كانت غلط و إنك مش الراجل اللى يستحيل يسيبها مهما حصل .. شافتك بتسيبها قدام اول مشكله .. غلطه .. انت فاكرك ليليان مش حاسه بغلطها ؟ دى بتعض إيديها كل يوم ندم خاصة من يوم ما حملت تانى و داقت احساس امومتها .. لكن خطوتك لجّمتها مكانها.. خلتها تقف مكانها مش عارفه تتحرك لا ناحيتك و لا ناحية غيرك و بقت هى اللى محتاجه سبب قدام عقلها يخليها تقتنع انها هتبقر معاك ف امان و تتطمن انك مش هتسيبها .. انكم مش هتفترقوا مثلا لسبب ايا كان زى ابوها و أمها .. شافت أبوها ساب امه ف يوم عشان خلافهم عليها او هى عاشت ده و كان بنتهم جزء من السبب لمجرد امها غلطت و شافتك بتسيبها عشان ابنك اللى مشوفتهوش حتى و ابنها السبب .. كل الموازين اتلغبطت جواها .. كانت محتاجه شوية احتواء يا مازن .. هدوء .. فضفضه .. عارف لو كنت يومها قعدت معاها و اتكلمت مش هقولك بهدوء بس حتى لو زعقت بس سألتها او اديتها فرصه تتكلم .. انا متأكده انها كانت هتقولك حاجات مدفونه جواها من سنين و من زمن غير الزمن..
مازن غمض عينيه اما هى داست على نقطه ضعفه اللى بتوجعه لدلوقت.. و هى انها مسمعهاش .. كتير اتمنى لو كان وقف وقتها و سمعها حتى لو كان هياخد نفس رد فعله .. كان محتاج ده ..
روسيليا ضغطت على إيده بحب كإنها بتدعّم تفكيره او عارفاه مثلا ..
مازن انتبه لها و بصّلها بزعل : ليه مقالتليش انها حامل ؟
روسيليا إبتسمت : مش يمكن عايزاك انت ؟ عايزه تكون عايزها هى بعيدا عن ابنك ؟ عايزه تتأكد ان مازن عايز ليليان حبيبته مش ليليان ام مراد ! مش عايزه تغلط المرادى و هى بترص طوبه على طوبه ف علاقتكم !
مازن إبتسم و هى وقفت بيه يمشوا : صدقنى يا مازن .. متبصش للموضوع من زاويتك انت .. جرب تلف المنظار و تشوف الامور بعيونها هى .. بعيونها كست .. و احكم عليها بعاطفتها كست و مشاعر و ظروفها هى مش انت .. انت راجل ربنا خلقك بطبيعتك اصلا عقلانى و شغلك و طبيعته علمتك تبقى امورك عقلانيه اكتر بشكل بحت .. لكن لو اتخليت عن نظرتك انت و شوفت الامور من عندها هى انا متأكده انك هتحكم حكم مختلف.. عشان مـهما حاولت تحكم ع موضوع و انت بره مش هتكون درجه حكمك عليه زى وانت جواه .. كمان انت دلوقت قفلت العلاقه بينكم بالطلاق و بعدت .. يعنى لا معاها و لا لسه جوه العلاقه سوا .. فـ مينفعش تحكم و انت بره الدايره .. ده حتي نظرتك للحاجه من قريب غير تشويش النظره البعيده ..
مازن اخد نفس جامد اوى و إبتسم بشئ من الراحه ع الكلام اللى كان مستنى يسمعه من حد كإنه متلكك..
مراد كان عينيه متعلقه بولاده اللى كل واحد فيهم عينيه تايهه على روحه المفارقه كإنها مفارقه جسمه و قدامه .. اول ما ليليان خرجت اتنهد بزعل و بص لهمسه اللى سكتت و ضغطت على إيده تطمنه..
مارد بيحاول يقرب من غرام و هى امها بتساعدها تجهز و بيحاول يشارك ..
مراد انسحب بهدوء كإنه بيديله مساحه اكبر من اللى عطيهاله يخليه حتى يعرف يتكلم معاها ..
خرج يشوف ليليان هى كمان و لمح مازن مع روسيليا من اول حوارهم و وقف على جنب سامعهم..
مهاب خرج وراه و وقف اما شافه .. مراد إبتسمله بحزن و مهاب طبطب على كتفه ..
روسيليا شافت ليليان بتطلع من الاسانصير و بتظبط طرحتها ف بصتله عليها و إبتسمت : هاا ؟
مازن وشه نوّر بلهفه و هى إبتسمتله : صدقنى يا مازن افشل علاقه بين اى اتنين اما يكون كل واحد فيهم عنده عزه نفس مبالغ فيها .. ف هاا بقا ؟ هتسيب علاقتك تفشل عشان عزة النفس اللى مخليه كل واحد فيكم واقف مكانه صعبان عليه من التانى ؟
مازن بصّلها كتير و بص على ليليان جوه الاسانصير و رجع بصّلها و إبتسملها بحماس ..
سابها و إتحرك بلهفه محمّسه خطواته و رجع بسرعه باسها من خدها ..
ليليان بتطلع من الاسانصير مازن وقف ف وشها و حط كفوف إيديه الاتنين على حروف الباب قصد بعض و إباسم بمنتهى اللهفه ..
ليليان همست برعشه : مازن ؟
مازن بمجرد ما عيونها دمعت قلبه اتهز .. عينيها دمعت و الدمعه نزّلت من عينيه هو و سلام عينيهم سبق سلام إيديهم ..
مهاب بص لمراد جنبه اللى إبتسم غصب عنه و عينيه مدمعه : ابوسها انا كمان ؟
مراد برّق و بصّله : نعمم ؟
مهاب بصّله على روسيليا : هى الحريم مالها كل ما بتكبر بتهبل ليه ؟
مراد بص يشوفه بيبص على ايه و شافه باصص على روسيليا ف بصّله و رفع حاحبه : زى ما انت كل ما بتكبر بتتهبل
مهاب عض شفايفه : النبى عايزه تتباس من بوقها الحلو ده اللى اتكلم .. مينفعش ابوسها كرد للجميل اللى لسه عاملاه ؟
مراد ضربه بخفه على راسه : اعقل بقا
مهاب بغلاسه : و لا حتى عشان البوقين دول ؟
مراد رفع إيديه الاتنين بغيظ و كوّرهم كإنه هيضريه و مهاب ضم راسه بخوف مصطنع بين إيديه الاتنين ..
مراد بغيظ زقه : قدامى
مهاب بص على مازن و ليليان : انام معاهم
مراد برّق و مهاب ضحك اوى : ابوس معاهم
مراد لف وشه شافهم بغيظ دخلوا الاسانصير بس على وضعهم واقفين قصد بعض محدش فيهم بيرمش حتى ..
مراد هيتحرك مهاب مسكه بغيظ : و حياة أمك ما ينفع
مراد بيحاوره يتحرك و مهاب بيشده و الاتنين بيغلسوا على بعض ..
مراد شاورله يسكت و مهاب راح وراه بس لسه ماسك دراعه من ورا .. مراد وصل عندهم و اتصرف هو ..
مهاب متابع تحركاته بصدمه و بصّله بذهول : انت اتجننت و لا ايه ؟
❤️❤️❤️❤️❤️
مهاب بص لمراد جنبه اللى إبتسم غصب عنه و عينيه مدمعه : ابوسها انا كمان ؟
مراد برّق و بصّله : نعمم ؟
مهاب بصّله على روسيليا : هى الحريم مالها كل ما بتكبر بتهبل ليه ؟
مراد بص يشوفه بيبص على ايه و شافه باصص على روسيليا ف بصّله و رفع حاحبه : زى ما انت كل ما بتكبر بتتهبل
مهاب عض شفايفه : النبى عايزه تتباس من بوقها الحلو ده اللى اتكلم .. مينفعش ابوسها كرد للجميل اللى لسه عاملاه ؟
مراد ضربه بخفه على راسه : اعقل بقا
مهاب بغلاسه : و لا حتى عشان البوقين دول ؟
مراد رفع إيديه الاتنين بغيظ و كوّرهم كإنه هيضريه و مهاب ضم راسه بخوف مصطنع بين إيديه الاتنين ..
مراد بغيظ زقه : قدامى
مهاب بص على مازن و ليليان : انام معاهم
مراد برّق و مهاب ضحك اوى : ابوس معاهم
مراد لف وشه شافهم بغيظ دخلوا الاسانصير بس على وضعهم واقفين قصد بعض محدش فيهم بيرمش حتى ..
مراد هيتحرك مهاب مسكه بغيظ : و حياة أمك ما ينفع
مراد بيحاوره يتحرك و مهاب بيشده و الاتنين بيغلسوا على بعض ..
مراد شاورله يسكت و مهاب راح وراه بس لسه ماسك دراعه من ورا .. مراد وصل و ضغط قفل الاسانصير عليهم و كمان ضغطه علّقه لوقت معين و شاور لمهاب مشيوا ..
مهاب برّق و هو بيبص عليهم وراه و بص على مراد اللى مشى ببرود قدامه : يخربيييتك يا مراد
مراد ببرود : احسن عشان ابنك يتربى .. انا اصلا معرفتش اربى
مهاب لسه مبرّق : بنتك هتختنق
مراد ضحك غصب عنه بثقه : ميبقاش إبنك لو متصرفش .. هيعملها تنفس صناعى متقلقش
مهاب ضحك بصوت عالى اوى و مشى و مهاب هنا بس قدّم خطواته معاه مشيوا سوا بيضحكوا ..
فهد نزل وراهم بعد ما اخدوا حلم ع القسم بس ملحقش .. طلع موبايله و اتكلم فيه و هو راجع و قفل ..
اتفاجئ بروفيدا قاعده ع السلم و دموعها نازله ..
راح عليها يلهفه مسك إيديها تقف : متخافيش ...صدقينى متقلقيش هى كويسه
روفيدا عيطت بصمت و هو ضمها عليه على صدره باس راسها : انا متطمن ان الموضوع بسيط ان مكنش فى موضوع اصلا
روفيدا : انت كنت بتكلم مالك ؟
فهد : لاء ده مراد و هو اللى طمنى.. ان الامور ماشيه على ما يرام
روفيدا مفهمتش : يعنى ايه ؟
فهد شدها عليه بغيظ : ما تخليكى ف حالك احسن .. شاغله نفسك بيهم ليه ؟
روفيدا : لا انا عايزه افهم .. يعنى ايه ده ؟
فهد اخد نَفس بغيظ : يعنى مالك كان عايز يتصافى بقا .. تقدرى تسميها معاهده سلام .. حلم كانت هتسافر .. بعد ما كانت هتموت عشان ترجعه دلوقت كانت عايزه تسيبله الدنيا باللى فيها بما فيهم عيالها و تمشى .. بغض النظر عن اللى حصل بس مالك لحد و هنا حس ان الامور مهما فلت منها كتير من إيديهم بس الباقى منها لو فلت مش هيرجع
روفيدا بذهول : و بعدين ؟
فهد إبتسم على ملامحها المذهوله : و لا قبلين .. زى ما قولتلك كان عايز قاعدة عرب
رةفيدا بصدمه : يعنى مالك هو اللى بعت ياخدها بالطريقه دى ؟
فهد ضحك : مش بالظبط
روفيدا : طب عاملها مفاجأه مثلا ؟
فهد بغلاسه : مش بالظبط
روفيدا ضربته بغيظ : ما تنطق يالا
فهد ضحك و هو بيمشى بيها على شقة مالك و حكالها اللى حصل ..
روفيدا برّقت : يخربيييتك يا فهد
فهد بصعبانيه : حرام عليكى انا بيتى ناقص خراب ؟
روفيدا ضحكت : اخوك لو عرف هيعمل منك المرادى بطاطس محمره
فهد ضحك معاها و هما بيدخلوا شقة مالك : ان عرف بقا
روفيدا مبتسمه و هى بتشقلب كلامه ف دماغها كإنها بتتخيله مثلا ..
فهد ضربها بخفه على قورتها كإنه بيفوّقها : متفكريش كتير .. واحد عايز يراضى حبيبته .. مش عايز اكتر من انه يتكلم و انا ساعدته غلطت بقا ؟ ذنبى يعنى ؟
روفيدا ضحكت و هى بتهز راسها ..
فهد بعتاب : على الله بس هى تخلى عندها دم و تقدّر
روفيدا ربعت إيديها و هى بتتعدل تقف قصاده : تقصد ايه بقا ؟
فهد كشر بطفوله : و انتى مالك انتى ؟ انا بقول حبييته ! انتى حبييتى ؟ هو احنا زيهم ؟
روفيدا كشرت بنفس ريأكشن وشه : و الله ؟
فهد هز راسه و هى فضلت تتلفت حواليها على حاجه تضربه بيها ..
فهد بص معاها و بيتلفت معاها و ضحك : لا هنا هتلاقى كتير .. فى بوفيه اهو و فى غاز و بلكونه و يمكن فى مسدس جوه
روفيدا برقت و فهد ضحك بصوت عالى اوى و راح عليها ضمها عليه باس راسها ..
روفيدا بصتله بغيظ و هو بيضحك اكتر : عايزه تجربى ؟ دول بالذات عندهم كتير من خيرات الله و نعيد السيناريو بقا انا راضى
روفيدا زقته بغيظ : تعالى معايا ناخد حلم و ياسين الاول مع مالك تحت و نبقى نشوف بعدها حكاية السيناريو دى
فهد فجأه وقف بضحكته و برّق : احنا هناخد حلم و ياسين مع الباشا اللى عامل دماغ تحت ده ؟
روفيدا هزت راسها اه برخامه و هى بتدخل الاوضه تاخدهم ..
فهد راح وراها بغيظ : احيييه ده انا كنت عايز اسرّبه زى القطط
روفيدا ضحكت جامد اوى و فهد بصّلها بغيظ : هو اللى يعمل خير ف البلد دى يجى على دماغه و لا ايه ؟ لا مش لاعب
روفيدا شالتهم و خرجوا : احسن احسن
عدّوا على باب غرفة النوم و لمحوها مواربه .. فهد بصّلها بفضول و راح عليها و من غير ما يفتحها قدر يشوفها من بعيد و اتسمر مكانه ..
روفيدا رايحه بإستغراب على وقفته و قبل ما تتكلم وقفت جنبه بذهول ..
الاتنين بصوا لبعض بصدمه و فهد بصّلها قوى : هو انتى قولتى ممكن مالك لو عرف هيعمل فيا ايه ؟
روفيدا اتكت على كلامها بضحكه مكتومه : بطاطس محمره
فهد قلب شفايفه : لا كده تقريبا هتبقى بطاطس مهروسه
روفيدا ضحكت اوى و اخدته يخرجه ..
فهد بيشد نفسه منها برخامه : ما تيجى نقضى الليله بدالهم
روفيدا رفعت حاجبها بغيظ و هو بيشدها : طب شويه صغننه
روفيدا بغُلب : عشان لا تحصل محمره و لا مهروسه و تتنفخ
فهد ضحك اوى و هى اخدته بالولاد و نزلوا شقتهم المقفوله من كتيير ..
مراد دخل عندهم مع مهاب بيضحكوا ..
همسه راحت عليه بتوتر و مراد فتح دراعه اخدها ف حضنه و باس ملامحها المكشره فكها : سبيها على الله
همسه بحب : يارب .. غرام مش هتعديها يا مراد و بصراحه حقها .. ابنك لازم يتربى
مراد إبتسم : و هى لسه هتربيه ؟ ما ربته و الصراحه عجبتنى رغم زعلى منك
همسه بزعل : حقك عليا .. بس حسيت انك انت اللى كنت محتاج ده مش هو
مراد بغيظ : هى كانت عايزه توريله ان فى حاجات اغلى من الخلفه .. فى خساره اكبر و انه لسه مخسرش كل حاجه رغم انها كانت عارفه انها ممكن تخلف .. حقهل مقولناش حاجه .. و إبنك اتربى و لو مكنش فى عمليه كان هيرجع بيها ف حضنه بردوا .. السؤال هنا بقا انا مال امى ؟
همسه ضحكت بخفه على لهجته و سكتت بتوتر : كنت محتاجه انك انت اللى تلاقيها .. تدور عليها معاه و توصلها.. تلحقها .. انت طول الوقت خايف .. شايف نفسك جوه حكاويهم .. طول الوقت حاسس انك مش هتعرف تعملهم حاجه .. مش هتعرف تعمل لنفسك حاجه لو لا قدر الله خسرت حد مننا و ده اللى راعبك .. مكنش عندك ثقه ف نفسك .. كنت دايما حاسس انمك السبب .. انك فشلت و كل ده مجرد محصله لفشلك .. كنت محتاجه اوريك جزء تانى من نفسك انت متعرفش عنه حاجه .. ان انت مش فاشل .. ان الواحد و هو تحت تأثير صدمه او ضغط مبيبقاش بطبيعته ف مينفعش يصدر على نفسه احكام معممه انه لمجرد غلط وقت ضغط يبقى هو غلط او فشل تحت ظروف يبقى دايما هيفشل .. وريتك نفسك من برا الحكايه و سيبتك و انا واثقه انك هتتصرف و هتلاقيها و هتوصلها عشان انت مش مضغوط زيه زى ما انت مش مضغوط زى ما كنت وقتها زمان
مراد بحب : و لو مكنش ده حصل ؟
همسه إبتسمتله بمنتهى الحب : كان هيحصل .. دلوقت او بعدين او بالطريقه دى او غيرها كان هيحصل
مراد : للدرجادى واثقه فيا ؟
همسه بحب : ف نفسى
مراد إبتسم : واثقه ف نفسك إنك هتقوينى و تسندينى اوصلها و بكده اوصل لثقتى بنفسى ؟
همسه بعشق : واثقه ف نفسى إنك هتتصرف من نفسك و بالصح ده .. انت ايه و نفسى ايه غير واحد ؟
مراد ضمها عليه بحب و باس راسها و اخدها و دخل الغرفه عندهم ..
غرام بتكمل لبسها و بتلف طرحتها و بتغيب و تخطف نظره سريعه لمارد من المرايه .. شايفاه قدامها عيل صغير وقّع حاجته مثلا و واقف قدام أمه مستنى العقاب.. شويه صعبان عليها و شويه صعبان عليها نفسها..
أمها بتبصله بحب و بتبصلها و جواها دعوات صامته ليهم ..
مهاب جنبهم وقف : يلا يا ام مراد لو خلّصنا .. انتوا حبيتوا قاعدة المستشفى و لا ايه ؟
همسه كانت داخله مع مراد ف ردت ف نفس اللحظه اللى غرام ردت فيها : لا خلاص يلا
مهاب إبتسم لهم : لا احنا كده نرقّمكم بقا عشان كده حالتكوا بقت صعبه و الله
مراد إبتسم و بص لمارد اللى إبتسامته باهته و عينيه متعلقه بغرام اللى هاربه بعينيها بعيد..
مراد بص لغرام : يلا انتى ف عربيتى .. الواد ده سواقته هابله زيه و الدكتور محذر حتى من حركة المشى مش المواصلات .. ف
غرام قاطعته بإحترام : معلش يا بابا انا همشى مع بابا
مارد غمض عينيه بسرعه زى اللى كان مرفوع على راسه مسدس من بدرى و منتظر الطلقه ..
مراد راح عليها بحب : حبييتى
مهاب شاورله : خلاص يا مراد هخدها هى و مامتها معايا و انتوا تعالوا ورانا
خرجوا و مهاب اخدهم فعلا ف عربيته و مراد اخد مارد بالعافيه و اتحركوا ..
ركبوا عربيته و همسه معاهم و روسيليا مشيت معاهم بإحراج بالعافيه و اتحركوا..
مارد عينيه عليهم لحد ما لاحظ مهاب بيمشى طريق تانى غير طريقهم ..
مارد بص لأبوه و زعق : رايح فين ده هاا ؟
ف عربية مهاب بص لغرام اللى ماسكه إيديه و متبته فيها كإنها بتستقوى بيه ..
مهاب إبتسملها بحب : حبييتى متقلقيش انا ماشى براحه
غرام بصوت مهزوز : بابا اذا هعملك مشاكل بينك و بين مراد و انا عارفه انكم صحاب ف انا ممكن
مهاب قاطعها : انتى هبله و لا ايه ؟ مراد ه صاحبى و عمرنا ما زعلنا سوا لكن انتى بنتى حبيبتى و عمرى ما هزعلك عشان حاجه او حد .. خليكى متأكده من ده و خليكى متأكده انى جنبك .. انا من الاول لو مرضيتش اتدخل ف ده كان عشانك .. كنت عارف انك هتحلى امورك بسياسه زى ما دايما بتنجحى تعملى ده .. كنت خايف اى تدخّل منى و خاصة ف امور زى دى يعقدها اكتر ما يحلها و ساعتها انتى اللى تدفعى التمن
غرام هزت راسها بإبتسامه خفيفه و رفعت إيده اللى ماسكاها باستها : ربنا ما يحرمنى منك
مهاب إبتسم و باس إيدها و ضمها عليها : متزعليش منه يا غرام .. الراجل مننا بيبقى عنده نقط كده معينه ممنوع الاقتراب منها .. و مارد زياده حبه بحكم الظروف اللى مر بيها و عاشها و ساعدت ف تشكيلته
غرام هربت بعينيها بعيد و سكتت ..
مارد فهم من الطريق انهم رايحين عند مهاب ف بص لابوه بغضب مهزوز ..
مراد : ممكن تهدى ؟ اهدى و كل حاجه هتتحل
مارد بصّله بنظره رغم حدة غضبها الا انها مهزوزه .. مشى وراهم لحد ما فعلا دخلوا بيت مهاب و ركنوا ..
مارد قدّم يعربيته حلّق عليهم و نزل بغضب راح عليها : انتى رايحه فين هاا ؟
مراد نزل وراه بسرعه حاول يمسكه : براحه يابنى مش كده
فصلهم و مسك إيد غرام بحب : حبييتى
غرام سحبت إيديها و إتكلمت بصوت مهزوز : معلش يا بابا خلينى براحتى .. انت عارف انا بحبك و بحترمك اد ايه .. بس ارجوك متضغطش عليا .. انا هكون مرتاحه اكتر هنا
مراد بص لمهاب كإنه بيستنجد بيه و مهاب إتدخل : حبييتى انتى تنورى بيت أبوكى ف اى وقت انتى و إبنك
غرام صوتها خنقها بالعياط : ارجوك يا بابا .. لو سمحت انا هفضل يومين لحد ما ماما توضب الشقه اللى اخدتهالها من زمان و بعدها هتنقل معاها
أمها راحت عليها و حاولت تضمها بقلق : طيب ممكن تهدى .. الدكتور يا حبييتى قايل كل ده غلط عليكى .. الزعل و العصبيه و شدة الاعصاب دى .. احنا ما صدقنا ربنا بمعجزه كرمك
غرام زعقت : ربنا كرمنى بفضله و فضلى .. انا اللى وقفت جنب نفسى محدش وقف جنبى ف لو سمحتوا متجوش دلوقت و تحاولوا تبقوا موجودين و تحسسونى ان انا اللى برفس النعمه
مارد لمس نقطة ضعفها و اللى هى وحدتها اللى ياما كشفتها قدامه و اتعشمت فيه يقويها ..
قرب منها بعشق و هى للحظه محستش بمحاوطته لها و محاولة ضمته ..
سحبت نفسها منه و اما حاول يقرب هى بعدت ..
مارد بمحايله : انا
غرام بغضب : انت زيهم .. كنت فاكراك هتطلع غيرهم .. كنت فاكره ربنا هينصفنى فيك
مارد بضعف : انا اسف يا غرام.. انا
غرام بوجع : انا اللى اسفه.. اسفه إنى ف يوم شوفتك مختلف !
همسه راحت عليها و غرام بعدت عن الكل بخنقه : انا عايزه ابقى لوحدى .. لو سمحتوا
بصت لأمها : اذا مبقتيش عايزانى زيهم ف انا ممكن اتصرف و متقلقيش عليا انا كويسه
أمها دمعت بعتاب : اخسس عليكى
مارد راح عليها : طب تعالى على بيتك و وعد منى مش هضغط عليكى و لا هضايقك و هتاخدى وقتك اللى عايزاه لحد ما نتصافى
غرام دوّرت وشها بعيد : لاء
مارد بصوت مبحوح : طب انا اللى هسيب البيت لو محتاجه ده.. لو محتاجه ترتاحى زى ما بتقولى و راحتك دى بعيد عنى ف انا همشى يا غرام .. بس عايز اقولك إنى همشى و اسيببلك انا البيت اه بس مش هسيبك .. و عشان انا اكتر حد حاسك زى ما علمتينى ازاى احس بيكى من غير ما بتتكلمى زى ما عودتينى تعملى ده معايا هقولهالك .. ان البعد مش بيريح .. انا اما بعدت كنت عارف انى مش هرتاح بس متخيلتش ان الوجع هيبقى غير محتمل كده.. و اذا بعدت ف يوم ف ده كان عشان احميكى من الوجع حتى لو على حساب وجعى ف مش هجى دلوقت و اسيبك تبعدى و تدوقى الوجع !
غرام لحقت نفسها قبل ما تضعف و بصت لأبوها بإستنجاد : انا اول مره احتاجلك ف حاجه .. لو سمحت
مهاب حس انها صعبان عليها نفسها و محتاجه منه اكتر.. من محايلته اللى هتبرد قلبها .. من ابوها حنيته ..
قرب منها بحب و ضمها عليه : طب يلا .. بس خدى بالك انتى ف بيت أبوكى لحد ما تستكفى منه مش لحد ما تمشى مع آمك
غرام رفعت وشها من حضنه و إبتسمت اوى بعيون بتلمع .. شافت نظرة حب ف عيون أبوها محتاجالها..
مراد بصّله بغيظ : ده اللى ربنا قدّرك عليه ؟
مهاب بهدوء : خليها يا مراد اما ترتاح و نفسيتها و اعصابها يهدوا و ف الاول و الاخر ده بيت أبوها و عندك بيت أبوها
مراد بعتاب : و اما انت عارف انها عندى ف بيت أبوها مطاوعها ليه ؟ بعدين ده اسمه بيتها مش بيت أبوها
مهاب : معلش هى هتكون مرتاحه كده و انا ميهمنيش اد راحتها
مارد عينيه متعلقه بيها .. بتحايلها .. دمعه مكتومه جواها .. قرب منها و هى سحبت نفسها بعيد لحضن أبوها ..
مارد شد إيدها و زعق و هو بيضغط عليها : انتى مش هتمشى فااهمه ؟ انتى موعدتنيش بكده .. مش ده اللى اتعاهدنا عليا يا غرام .. انا غلطت ماشى .. غلطت و ابن ستين كلب بس مش دى النتيجه يا غرام .. مش دى ابدا .. انك تبعدى .. خلينا نعمل اى حاجه .. نتعاتب نتخانق نتحاسب ..اى حاجه غير انك تختارى نفسك و تبعدى كده
غرام زعقت بوجع : و انت اللى عملته ايه ؟ مش بُعد ! مبعدتش ؟ اللى بتعمله كل مره و كل خلاف ايه ! مش بُعد ! مش بتختار نفسك ؟
مارد زعق لمجرد شافها مقدرتش انه بيوجع نفسه عشانها : انا اختارتك انتى مش انا .. انتى.. لو بعدت ف ده عشانك انتى و لو اختارت اختارت راحتك انتى و اللى اتوجع انا .. يمكن انتى كان مريحك انك فاهمانى و حسانى لكن انا مكنتش مرتاح .. مكنتش مرتاح ابدا
غرام عيطت : ده لو مره ..اتنين .. عشره .. لكن ده طبعك يا مراد .. انت كل ما بتقف قدامنا مشكله بتسيبنى قدامها و تهرب .. بتتخلى عنى.. بس عارف الحق مش على حد غير عليا انا .. انا اللى كنت عارفه طبعك ده و مجرباه و عشمت نفسى هغيّره يبقى استاهل.. كنت فاكره نفسى هقدر و مترعفتش .. بس انا قولتهالك قبل كده انك اما تلاقى نفسك كل مره بتعاتب نفس الشخص على نفس الغلطه اعرف ان ده طبع مش غلطه و الطبع مبيتغيرش .. انا اللى كان لازم اعرف ده .. انا اللى غلطت .. بس ملحوقه
مارد زعق بصوت مهزوز اوى و هو بيشدها : ايه دى اللى ملحوقه ! هاا ! تصليح غلطتك ! دلوقت بقيت غلطه يا غرام ؟
مهاب قرب فصلهم من بعض و اما لقى مارد مصمم يشدها زعقله : كفايه بقا .. انت بتضغط كده على اعصابها .. انت ليه بتيجى عليها كده ؟ عملت ايه عشانها يا مراد تشيلهولك للحظات زى دى ! رصيدك عندها ايه هاا !
مارد بصّلها بعتاب و صوته اترعش : انا عريت نفسى قدامك من الاول .. قولتلك اللى لحد دلوقت بتكسف اواجه بيه نفسى .. وريتك ضعفى و ثغراتى و الحتت المرقعه من روحى .. قولتلك عيشت عمرى كله مفارق و مش محتاج اكتر من حد يتبت فيا .. كل ايد مسكتها سابتنى و مش محتاج غير ايد متسيبش ايدى و لا مره ف زحمة الظروف.. قولتلك مش عايز منك غيرك .. قوتك و ضعفك .. قولتلك محتاج تشيلينى و تشيلى مسئوليتى اللى عمر ما حد شالها عنى .. قولتلك .. قولتلك ..
صوتها اتخنق اوى و اتحاش و هى للحظه دموعها نزلت ..
بصّلها بحزن : قولتلك كتير بس كان واضح انك اخدتيه كلام .. مجرد كلام بيتقال بين اتنين حبيّبه فرحانين بخروجه و سهره و لا كلمتين بيتقالوا ف السرير
غرام قعدت و عيطت و هو بصّلها و بينهج .. كإنه بذل مجهود للكلام .. بيتنفس بشكل عالى اوى ..
مهاب بص لمراد اللى مش عارف يتكلم ..
غرام سحبت نفسها قدام دموعه دخلت جوه كإنها بتهرب ..
مارد شد كرسى من الجنينه و قعد عليه : و انا مش همشى يا غرام .. مش همشى ...خلينى بقا كده للصبح
مراد إبتسم و بص لمهاب اللى رايح عليه و مسك ايده وقّفه : تعالى
مهاب بصّلهم و بص لمارد و رد على مراد بقلق : بس غرام
مراد : انت خايف عليها منه ؟ انت بجد خايف عليها و على إبنه منه ؟
مهاب بتراجع : لاء بس
مراد اخد همسه ضمها عليه و شاور لروسيليا و ام غرام يجوا وراه ..
خرج من البوابه مع مهاب و اخدهم و مشيوا ..
مارد فضل مكانه كتير بعد ما مشيوا و الاخر قام راح ع باب البيت و لسه هيخط سمع صوت انفاسها مكتومه ..
سند ضهره ع الباب مكان ما سانده و رفع وشه لفوق و همس : و الله بحبك .. و الله انا عمرى ما عرفت انا بحبك اد ايه .. يمكن اكون مبعرفش احب .. يمكن اكون فاشل .. يمكن اكون متعودتش يبقى عندى حاجه املكها و اخاف عليها .. يمكن اكون غبى .. يمكن اكون انانى ف حبى ليكى .. يمكن اكون ظالم ليكى .. او مظلوم من الظروف.. مش عارف
غرام جوه كانت دخلت و نزلت برجلها ع الارض و سندت ع الباب ..
مارد من برا نزل ع الارض قعد بإرهاق : مش عارف.. بس اللى انا عارفُه كويس و متأكد منه إنك بالنسبالى وطن و علمونا ان الـوطن لازم تحميـه .. و لو معرفتش تحميـه مابتستحقـش تعيـش فيه
مراد اخد الكل و مشى ع البيت ..
ام غرام بإحراج : انا همشى بقا و
مراد إبتسم : متقلقيش على غرام .. هى كويسه و كده هتبقى كويسه اكتر .. انا واثق فيها
ام غرام بقلق : ربنا يهديهم
مراد إبتسم : مقدرش اقولك متشغليش بالك .. احنا حقيقى مبنعرفش نعمل ده .. لو مشغلناش نفسنا بيهم هنشغل نفسنا بمين بس ! بس حقيقى انا لو شاكك ان مراد هيزعلها او حتى مش هيعرف يراضيها كان لا يمكن اسيبها معاه
سكتوا و مراد موبايله رن اخده و قام بعيد رد لحد ما خلّص و رجع ..
همسه راحت عليه : فى حاجه و لا ايه ؟
مراد بزعل : مفيش .. قولى يارب
همسه سكتت شويه : مالك بردوا و حلم ؟
مراد بحيره : اخر شوطه ف الوقت الضايع .. ان صابت هتفرق و ان خابت هتطلع من الملعب و تطلّعهم
همسه بزعل : حرام عليهم نفسهم .. مراد كنت قولتلهم يمكن تساعدهم باللى هما مش عارفين يساعدوا بيه نفسهم .. جايز يكون غبائهم هو السبب مش فشلهم او غلطهم
مراد : لازم يعرفوا الاول هما عايزين ايه يا همسه .. يعرفوا الاول بعدها حتة يقدروا او لاء دى اللى يتساعدوا فيها مش هتبقى مشكله يعنى
همسه بزعل : ده كانوا بيحبوا بعض كتير ..
مراد اتنهد بأمل : كانوا بيحبوا بعض كتير .. و مازالوا بيحبوا بعض اكتر من الكتير بكتيير .. بس كبرياء مع شوية غباء مع حبة عند ممكن يبقى نتيجتهم كارثه .. ساعات بتيجى مشكله من فجأتها بتبقى زى الكشاف اللى بينضرب مره واحده ف عين الواحد مثلا و هو بيسوق ف يعميه خالص ! بيغطى على كل حاجه قدامه و ميخلهوش يشوف ! فبيخبّط ! بيدوس على اى حد ف وشه !
كل حاجه بتتغطى قدامه مره واحده .. بيتشوش عليها ... من غير اي مقدمات .. هل بيبقى قاصد يخبّط ؟ او مثلا مبيعرفش يسوق ؟ لاء ، بس كل الحكايه الرؤيه بتنحجب قدامه ف بيتعامل و بمجرد ما الكشاف اللى انضرب ف وشه نوره ينطفى او حتى يهدى و يرجع يشوف بيتذهل من النتيجه اللى غالبا بتبقى من اللاوعى او بقوة دفع الموقف !
همسه بزعل : معرفش ليه بيحصل معاهم كده ؟ ايه الحكمه من كل ده ! ربنا اللى حطهم ف كل ده كان قادر ينفر قلوبهم من بعض و يساعدهم يبعدوا .. لكن دول حتى بيتوجعوا مع بعض و مش قادرين يبعدوا .. عاملين زى اللى ماسك بإيده حاجه مولعه و بتحرقه لدرجة مسكت ف إيده و لزقت في اللحم الحى .. ف بقى لا عارف يسيبها و لا قادر يستحملها
مراد : عارفه يا همسه .. في حياتنا هنقابل مواقف كتير.. لحظات انكسار و لحظات قوه , أشخاص كتير , فرح و حزن , نجاح و فشل وتحديات و غيره كتير ..لكن اللي لازم نتأكد منه ان مفيش مواقف او لقاءات عبثيه في الحياه ..كل موقف وكل شخص ربنا حطه ف حياتنا لسبب ما في علم الغيب وممكن يكون هديه او عقاب او ربنا بيعلم الواحد شيء معين .. خليكى مؤمنه جدا بفكره ان ربنا بيختار الخير دايما حتي لو معجبناش
مالك مع الرائد محمد ف المكتب شال الورق و حدفه بعيد : انا مش هصدق التخاريف دى
الرائد محمد رايح عليه و مالك زقه و هو خارج و زعق : ابعد عن وشى و الا متلومش غير نفسك .. انا متأكد ان الموضوع فيه ان غير حلم .. ان و هعرفها و ساعتها هيبقى حسابك معايا بعدين انا هتصرف
حلم جوه مع يونس وقفت بغضب تخرج..
يونس وقف معاها راح عليها حاول يوقفها : حلم ممكن
حلم زقته بحده و زعقت : ابعد عنى قسما بالله لا تتحاسب عن الهبل ده.. انا متأكده ان الليله دى فيها هبل تانى غير مالك و ساعتها هتعرف شغلك
بتخرج و بترزع الباب و يونس وراها اتفاجأت بمالك خارج بيزعق و الرائد محمد وراه ..
الاتنين وقفوا بالكلام فجأه و بصوا لبعض ف نظره زى البحر اللى ممكن يكون جواه خير و يكون جواه شر و زى ما بيدى خير بياخد غدر ..
مالك قرب منها بخطوات بطيئه و باصصلها قوى و دماغه ف حاجه واحده هى هنا ليه !!
مسك إيديها و شدها عليه و زعق : انتى هنا ليه ؟
حلم اتهزت بين إيديه و صوتها اتهز معاها : انت .. انت بتعمل ايه هنا !
مراد رد من وراهم و هو داخل : عشان انتوا الاتنين لازم تكونوا هنا
مالك إلتفت ع الصوت و اتكلم ف نفس الوقت اللى ردت فيه حلم : انت !
الاتنين اتنفسوا جامد اوى انفاس عاليه و بتلقائيه التفتوا لبعض بإبتسامه غريبه ..
مراد شاور للرائد محمد : كمل اجرائتك يلا .. انت هتتفرج عليهم ؟
مالك بتلقائيه مسك إيد حلم و راح عليه : انا متنازل عن حقى و انت عارف يا مراد
مراد بهدوء : بس ده مش حقك انت
حلم صوتها اتهز : انا مبلغتش .. مبلغتش
مراد : و لا حقك بردوا
حلم انكمشت بخوف تلقائى اول ما مالك حاول يسيب إيدها و رايح على مراد ..
مراد بهدوء : ده حق ربنا .. او طالما هنا اعتبروه حق القانون
شاور لمحمد اللى اخد مالك من وسط ذهوله و يونس بيقرب من حلم مالك فلت من محمد و زقه و هو باصصله بحده : ابعد إيدك يا يونس .. انت اتهبلت و لا ايه ؟
يونس بص لمراد اللى شاورله يمشى بيها..
مالك بص ليونس : ابعد عشان متخسرنيش
مراد شاور لمحمد اللى شد مالك و بيتحرك بيه لتحت و بص ليونس شو شاورله و حلم بتتحرك وراه بصدمه..
مالك محمد زقه ف الزنزانه و مالك زعق : انت اتجننت و لا ايه ؟ لو حد قربلها و رحمة ابويا ما هسكتله
مراد حطها ف الزنزانه اللى جنبه و شاور لمحمد قفل و شاورلهم هو و يونس يمشوا ..
مراد وقف قدام الاتنين : إحنا موجودين ف حياه بعض عشان نقف مع بعض مش نقف لبعض ! تفرق كتيير على فكره .. ف لما تقفوا لبعض كده يبقى كفايه لحد كده !
حلم بصت لمالك اللى ميل راسه بندم ..
مراد بهدوء : انا عارف ان التسامح فى حد ذاته محتااج طاقة احناا كبشرر مش هنقدر نوصلها بسهوله لكن خليكوا عارفين ان ربنا مبيحطش حد ف مواقف ميقدرش يتغلب عليها .. الله عارف انه عاطيك القدره على تجاوزها وتحملها .. الله لا يكلف نفسا الا وسعها ..
حلم صوت دموعها عِلى شويه شويه و مالك عينيه متعلقه بيها و كل ما دموعها تعلى و تزيد يضغط بإيده ع الحديد ضغطه من شدتها كإنه هيكسره ..
مراد متابع عيونهم كإنه بيقرا اللى جواهم : بطلوا كلبشه بقا .. اللى عايز يبقى هيبقى من غير كلبشه ! طالما عندكم طاقه حب حبوا نفسكوا اولى ! فى اللى بيموتوا من وجع قلوبهم .. من كتر القاسيه .. لكن محدش بيموت عشان جعان حب .. احنا محليتناش غير قلب لو إتبهدل يبقي عليه العوض و منه العوض
الاتنين بصوا لبعض كتير و مراد تمتم و هو ماشى : اجبر بخاطر اللي الظروف و الدنيا و الناس معنداهم يــارب ..تبع
بدل ماتدور وتبحث علي الروايات خليها علي تليفونك وحمل تطبيقنا
