رواية حور عيني الفصل الرابع والعشرون
لمعت الدموع فى عين حور وقالت بصوت حزين عشان الحياة بتقوم بأكبر مزحة معيا اكبر مزحة هي أن الموت بيضحك ليا أنا هموت وهبعد ومش عوزا اعلك بيا زيادة كفية كدا سيب ايدى بقى
ارسلان بى اسرار لاء مش هسيب ايدك وهفضل معاكى طول العمر وأكمل بدموع وبعدين مين اقلك انك هتموتى انتى هتروحى لى الدكتور وتعملى عمليه أو إلى يقول عليه وتبقى احسن واحده فى العالم كلو وانا مش هسيبك حتى لو بعد الشر حصلك حاجة أنا مش هقدر استحمل وهاجى وراكى أنا بعشقك ياحور لاء أنا مش بعشقك أنا متيم بيكى أنا بعشق النفس إلى بتتنفسى أنا عمرى ما هسيبك حور حضتنه وانهارت وهوا عيط معها لحد ما هديو وبعد عنها ومسك وشها حور هسالك سوال وترودى انتى بتحبينى بصت حور فى الأرض ولم تتحدث ارسلان:لاء بوصيلى وردى انتى بتحبينى ولا لاء
حور بى استسلم: اه يا ارسلان بحبك ومحبتش غيرك بس قطعها ارسلان مفيش بس البسها خاتم جميل جدا من الالماس انتى بتحبينى وانا بحبك يبقى نتجوز ونعيش ومفيش حاجه هاتفرقنه عن بعض حضنها وحور بدلتو الحضن وقبل شعرها وأبعدها يلا يامطلعه عينى اروحك عشان تجهزى عشان بكره
بصت ليه حور ليه فى اى بكره
ارسلان:ادا أنا مقولتلكيش مش خطوبتنا بكره وانا كلمتك ممتك وجدك واتفقنا
ها
ها اى بس يلا يا ماما عشان انتى تعبتى كدا انهارده
حور:استنه بس انت بتتكلم جد
ارسلان:انتى شيفانى بهزر
حور:بس يا ارسلان مش هنلحق نجهز حاجة
ارسلان:كل حاجة جهازه ياحور بطلى حاجج ويلا
حور بى استسلم: يلا
رجوع من الفلاش باك
أفاقت حور على صوت طرقات الباب دخلت سنيا وهي معها شنطة كبيرة وشنطة صغيره صباح الخير يا ست حور الشنط دى واحد حبهم واقال ارسلان بشا بعتهملك
حور:تمام حطيهم على السرير
حتطهم سنيا على السرير ومشيت راحت حور تشوف إلى فيها لقتو فستان فى غاية من الجمال وفى الشنطة التانيه حذاء رائع ولقت ورقة مسكتها وقرأت إلى فيها وابتسمت لى الغاية دخلت مليكه وآية فجأة وقالت مليكه:عروستنا الحلوه عمله اى اى واو إلى الفستان التحفه دا وقالت بغمزه دا اكيد من حبيب القلب ارسلان ولقت حور وقفه بشرود ومبتسما بشدة ومسكه ورقة خدتها منها بسرعة اى دى وسرحانه فى اى وبصت فيها الحقى يابت يا اية دى رسالة غراميه ارسلان بعتها ذهبت اية إليها بحماس طب قولى فيها اى يلا خدتها منهم حور وانتو ملكم شوفو كل واحدة كانت بتعمل اى اية اااه صح
